உன்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன் என்னை நன்றாகக் கொள்ளையிடுவதற்கே

என் நினைவு இடுக்கில்
ஒரு கரப்பான் பூச்சியைப்போல
உள் நுழைந்துகொண்டாய்
முன் அறிவிப்பு ஏதுமின்றி
ஒரு
ஆதர்ஸ விருந்தாளியாய்

உன்னை மறக்க நினைத்து
மறக்காமல் இருக்கிறேன்
உன்னைத் துறக்க நினைத்து
பின்தொடர்கிறேன்
உன்னை மறுதலிக்க மறுதலிக்க
குருத்தாய்
மறுபடி மறுபடி
பிரசன்னமாகிறாய்

உன்னைத் திரும்பிப்பார்க்கவே
திரும்பிப் பார்க்காமல் கடக்கிறேன்
உன்னிடம் பேசவே
மௌனமாகிறேன்
உன்னை நெருங்கி வந்தே
தூரமாகிறேன்

துயிலின் விளிம்பில் இமையைத்
துளையிடுகிறாய்
கனவின் கதவுகளைத்
கறாரய்த் தள்ளித்திறக்கிறாய்
நரம்புகளில்
நிரம்பி வழிகிறாய்

உன் அழைப்பு அதுவென
புன்னகையில் சிலிர்க்கிறேன்
நரம்புகளில் சந்தேகக் குருதி
இரு அணுக்களையும்
புறமுதுகிடச் செய்கிறது

இச்சை
இறுமாப்பு கொண்டு
அடங்க மறுக்கும்
அலெக்சாந்தர் குதிரையாகிறது

நான் உன்னோடு
எனக்குள் பேசிக்கொள்கிறேன்
பேசிப் பேசிப் என் பொழுது
கணப்பொழுதும்
சாய்ந்ததேயில்லை

மையிருட்டில்
தரிசிக்கும் தருணம்
அலாதியானது
அப்போது எனக்காகத்
ஒரு காட்டு மலரைப்போல்
காத்திருக்கிறாய்

உன் வசீகர
பிம்பம் மனதுக்குள்
அடங்காது எரிகிறது
என் போர் வியூகங்கள்
சாம்பலாகியும்
நெருப்பு
அணைய மறுக்கிறது

இயாலாமையின்
எண்ணற்ற பதிவுகள்
காலாவதியாகி
மீண்டும் மீண்டும்
பிறக்கின்றன
மீண்டும் மிண்டும்
இறக்கின்றன

Comments

மலேசிய புதுக்கவிதையின் தோற்றமும், வளர்ச்சியும், இன்றைய நிலையும்

கோ.புண்ணியவான். அதன் பிறகு இந்தப் புதிய வடிவத்துக்குப் பெரிதாய் வாசல் திறந்து வரவேற்பு நல்கியது புதிதாய்ச் சிறகு தரித்து நாடு முழுதும் பாட வந்த வானம்பாடி என்ற வார இதழ்.தமிழ் மலரில் ஒரு செய்தி ஆசிரியராகச்சேர்ந்த ஆதி.குமணன் என்ற இளம் பத்திரிகையாளர் பின்னாளில் வானம்பாடி வார இதழைத்தொடங்கி புதுக்கவிதையை வளர்த்தெடுப்பதில் பிரத்தியேகக் கவனத்தைச்செலுத்தினார் என்பதைச்சரித்திரம் பொன்னெழுத்துக்களால் பதிவு செய்து வைத்திருக்கிறது. இதில் மிக முக்கியமான செய்தி என்னவெனில் தமிழ் மலரில் பணியாற்றும்போதே புதுக்கவிதைக்குப் பதியம் போட்ட ஆதிகுமணன் பிற பத்திரிகைகள் கொடுக்கத்தயங்கிய அங்கீகாரத்தைத் தன் புதுப்பத்திரிகையான வானம்பாடியில் சிவப்புக்கம்பல வரவேற்பை நல்கினார்.அதன் பின்னர் வானம்பாடி புதுக்கவிதைக்கான இயக்கமாகவே மாறி அதனைத்தீவிரமாக வளர்த்தெடுக்க முயன்றது.புதுக்கவிதை வடிவம் பழைய மரபைக் கட்டுடைத்துத்தந்த சுதந்திரத்தைச் சாதகமாகப்பார்த்த பலர் இத்துறையில் தங்கள் எண்ணங்களை எழுத்துக்களாக வடித்தனர். சீ.முத்துசாமி, கோ.முனியாண்டி, கு.கிருஷ்ணன், துரை.முனியாண்டி, பிரசன்னா, இளந்தமிழன், வே.ராஜேஸ்வரி, அருள்தாசன் போன

வைரமுத்துவின் காலத்தால் அரிக்கப்படாத பாடல்கள்

கவிஞர் வைரமுத்து இந்த ஜூலை 13ல் மணிவிழா கொண்டாடினார். மணி விழா எடுக்க எல்லாத் தகுதியும் கொண்டவர் கவிஞர். புதுக்கவிதை தமிழ்ப் படைப்புலகுக்கு அறிமுகமான காலத்தில் மரபிலிருந்து புதுக்கவிதைக்குப் பெரும் பாய்ச்சலை நிகழ்த்தியவர்களில் மிக முக்கியமானவர். மரபுக்கவிதை காலமாற்றத்தால் கனிந்து உதிர்ந்து விழுந்து கொண்டிருக்கும் வேளையில் கவிதை இலக்கியம் தன்னை புதிய தோற்றத்துக்குத் தோலிருத்துக் கொண்டு புதிய சட்டையை மேலணிந்து கொள்ளத்துவங்கியது. இலக்கணச் சங்கிலியால் படைப்புச் சுதந்திரத்தை கட்டிப்போட்டிருந்த படைப்புத் தமிழ் மெல்லத் தளர்ந்து பின்னர் கட்டவிழ்த்து இலக்கணப் பிடியற்ற புதிய விடுதலைக்குத் தயாரானது. புதிய பரிமாணத்தில் புதிய கவிதை யுகத்தைப் படைக்க தொடங்கியிருந்தது. இது காலம் கொண்டுவந்த மாற்றம். மனிதர்களின் முன்தீர்மானம், திட்டமிட்ட செயல் என்றெல்லாம் சொல்வது காலம் வகுத்த விதிக்கு முரணாக சொல்லப்படும் கருத்தாக்கம். புதுக்கவிதை மரபை பதியம்போட்டு வளர்த்த அப்போதிருந்த வானம்பாடிக் கவிஞர்களே புதுக்கவிதை இலக்கியத்தை ஒரு இயக்கமாக முன்னெடுத்தார்கள். கவிதை படைப்பிலக்கியத்துக்குப் புதிய தோற்றம் த

தாய்மை- சிறுகதை

தாய்மை கோ.புண்ணியவான் காரை என்னால் தொடர்ந்து செலுத்த முடியவில்லை. கார் என் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நழுவிய நுண்ணுணர்வு தாக்கியது. நான் காரின் கட்டுப்பாடட்டுக்குள் அடிமையான தோல்வியை உணர்ந்தேன். அம்மா இல்லாத பின் இருக்கை, அவள் மூச்செறியும் ஓசையின்மை, குமாரு..என்று குரலெழுப்பாமை, என்னை அலைக்கழித்தது. என்னைச் சுதாரித்துக் காரை ஓரங் கட்டினேன். காரை நிறுத்திவிட்டு சாய்த்து சலனமற்றிருந்தேன். மனைவி என்னைத் தீர்க்காமாகப் பார்த்தாள். என் நிலைமையைப் புரிந்துகொண்டவள் போல்,” நான் ஓட்றேன். நீங்க இப்படி உட்காந்துக்குங்க,” என்று கதவைத் திறந்தாள்.வாகனங்கள் சாலையைக் கிழித்துக்கொண்டு காற்றை அறைந்தபடிச் சீறிச் சென்றன. நான் கதவைத் திறந்தேன். திடீரென் செவிகளைத் தாக்கிய ஹார்ன் சப்தம் என் சுய நினைவை மீட்க,. மீண்டும் கதவை அடைத்தேன். மனைவி, “பாத்து” என்று பதறினாள். மனைவி ஓட்டுனர் சீட்டுக்கு மாறினாள் நான் பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்தேன். நெஞ்சின

கோ.புண்ணியவான்

Search This Blog