17. காசிக்குப் போவது பாவம்தீர்க்கவா?

17.செருப்பு விற்ற பணம்     

    பூக்கோ சொல்வதுபோல மனிதன் மனிதனாக இல்லை. அவன் தன் சுயத்தைக் காணடித்துவிட்டான். அவனைச் சூழ்ந்துள்ள உலகமே அவனின் நம்பிக்கைகளை, நடத்தையை, போக்கைக் , கல்வியை, கட்டமைக்கிறது. இதை அவன் அறிவதில்லை. அந்தக் கட்டமைப்பிலிருந்து அவனால் எளிதில் வெளிவர முடியாது.  கடவுளின் மேல் அவன் வைக்கும் நம்பிக்கை இதற்கொரு நல்ல சான்று. அவன் முன்னோர்கள் எவ்வாறு நம்பிக்கை வைத்தார்களோ அதனையே சுற்றியுள்ள சமூகம் செய்கிறது. சூழ்ந்துள்ள சமூகப் போக்கின் நீட்சியாகவே இவனும்  அதனை அப்படியே தொடர்கிறான்.  நம் சமூகத்தின் கடவுள் நம்பிக்கையானது இப்படித்தான் கட்டமைக்கப் பட்டு , தனிமனிதன் வரை தகவமைத்துக்கொள்ளும்படியானது . மனிதன் சுயத்தைத் தேடினால்தான் பூக்கொ சொல்வது சரியில்ல என்றாகும். இது நடக்குமா? முந்தைய கட்டுரையில் நான் சொல்லி வந்த கடவுள் நம்பிக்கைக்கும் கோட்பாட்டாளர் பூக்கொ சொன்னதையும் ஒப்பீடு செய்து பார்க்கலாம்.

சந்து வழியாக நடைப்பயணம்

    காசி விஸ்வநாதர் கோயிலின் உள்ளே இருந்து வெளியாவது பெரிய சிக்கலாகி விட்டது. ஒவ்வொரு சிலையையும் நகர்ந்துகொண்டேதான் பார்க்கவேண்டும். நிற்பவரை காவலர் (போலிஸ்) மிரட்டுகிறான். போ போ என்று தள்ளிக்கொண்டே இருக்கிறான். அவர்கள் கறாராகத்தான் இருக்கிறார்கள். பெரும் கூட்ட நெருக்கடியைச் சமாளிக்கும் சிரமம் செய்து பார்த்தால் மட்டுமே புரியும். சாமியைக் கும்பிட்ட மாதிரியே இல்லை. இடிப்பவர் மேலும், தள்ளுபவர் மேலும், ஏசுபவர் மேலுமே கவனம் போய்க்கொண்டிருந்தது.

        ஒரு வழியாய் வெளியே வந்தாயிற்று. ஆனால் எங்கள் குழுவில் ஓரிருவர் மட்டுமே இருந்தார்கள். மற்றவர்கள் வெளியேறிவிட்டார்களா? உள்ளேயே சிக்கிக் கொண்டு விட்டார்களா என்பது மர்மமாகவே இருந்தது. காலணி வைக்கும் இடத்திற்கு வந்தால் அங்கே சிலர் இருந்தனர். சிலர் அறிவிப்புகளை , கட்டளைகளைக் காது கொடுத்து கேட்பதுமில்லை. பராக்கு பார்க்க வந்தவர்கள் காதைத் தொலைத்து விடுவார்கள் போலும்.

காசியில் வேதம் பயிலும் மாணவர்கள்

       எல்லாரும் சேர்ந்தவுடன் அதே சந்தில்  நடந்து வந்துகொண்டிருந்தோம். இரு பக்கமுமுள்ள குடியிருப்புப் பகுதிகள் நெருக்கமாக இருப்பதைபார்க்கும்போது மக்கள் நெருக்கடியைப் புரிந்துகொள்ள முடியும். கூடுதலாக சுற்றுப்பயணிகள் வேறு. பாதையோ தூய்மையற்று இருக்கிறது.  அதே சந்தில் மூன்று நான்கு இடத்தில் மாடுகளை கட்டிப் போட்டிருந்தார்கள். எங்கள் குழு நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே ஒரு மாடு மூத்திரம் அடித்தது. மாடு மூத்திரம் பெய்தால் குறைந்தது ஆறடி தூரத்துக்காவது சிதறும். என் குழுவில் இருந்த ஒருவர் அந்த மாட்டைத் தாண்டிச்செல்லும் தருணத்தில் அது சிறுநீர்(பெருநீர்) அடிக்கத் துவங்கியது.

அவர் அதனைத் தாண்டவும் முடியாமல் பின்னகரவும் முடியாமால் தாண்டவம் ஆடிக்கொண்டிருந்தார். மூத்திரச் சிதறல்கள் அவர் மேல் அபிஷேகமாயிற்று. அது சற்று பள்ளமான பாதையாகையால் மூத்திர நீர் முன்னால் நடப்பவரையும் விரைந்து துரத்த ஆரம்பித்தது. பலரில் கால்கள் அதில் பட்டுவிடக்கூடாது என்று முயற்சி செய்தார்கள். ஆனால் எல்லாருமே பலியானார்கள். காலணி பாதங்களில் சாணமும் மூத்திரமும் உறவு வைத்துக்கொண்டது. கால்களைக் கழுவ நீரை எங்கே தேடுவது அப்படியே பேருந்தில் ஏறிக்கொண்டோம். அதே சந்தில் ஒரு பசுமாடு நடந்து கொண்டிருக்கும் கூட்டத்தை நோக்கி ஓடியது. கவனமாக இருந்திருக்காவிட்டால் முட்டியும் இருக்கும்.
எங்களுக்கு வழிகாட்ட தன்னைதானே நியமித்துக் கொண்ட பையனுக்கு கையில் ரூபாயைக் கொடுத்து கொஞ்சம் மகிழ்ச்சியை வாங்கிக்கொண்டோம்.

வழிகாட்டிப் பையன்

வரணாசியில் சுத்தமான இடமே இல்லையென்று சொல்லிவிடமுடியாது. இந்து பானாரஸ் பல்கலைக்கழகம் அதனை ஒட்டிய பசுபதி நாதர் கோயிலும்தான் காசிக்கு திருஷ்டிப் பரிகாரமாய் அமைந்த இடங்கள்.

 பானாரஸ் இந்து பல்கலைக்கழகத்தை நிறுவியவரின் அடையாளப் பலகைதான் நீங்கள் கீழே பார்ப்பது. மதன் மோகன் மளாவியா  என்றவரே இப்பல்கலைக் கழகத்தை நிறுவ பட்ட சிரமத்தை சரத் சொல்லும்போது நமக்கு வியப்பளிக்கிறது. ஒருமுறை பெங்கலூர் ராஜாவிடம் நன்கொடைக்கு அணுகியிருக்கிறார். சம்ஸ்கிருதத்தை வேதபாடங்களையும் போதிக்கும் இந்த உயர் கல்வி நிலையம் நிறுவப் படுவதில் அவருக்கு உடன்பாடு கிடையாது. அதனால் அவர் தான் அணிந்த செருப்புகளை நன்கொடையாகக் கொடுத்தாராம். மதன் மோகன் அக்காலணிகளை பாலிஷ் செய்து இவை பெங்கலூர் ராஜாவின் காலணிகள் இப்போது விற்பனைக்கு உள்ளது என்று விளம்பரம் கொடுத்திருகிறார். அவை நல்ல வைலைக்கு வாங்கப் பட்டனவாம். இப்பல்கலைக்கழகம் அமையவும் கால்ணிகூட உதவியாக இருந்தது இங்குள்ள கடவுள் நம்பிக்கைக்கு எவ்வளவு முரணானது என்று கவனிக்கத் தக்கது. இன்றைக்கு இது இந்தியாவிலேயே மிகப்பெரிய பல்கலையாக வளர்ந்திருக்கிறது.
    

பசுபதி நாதர் கோயில்

நானும் என் மனைவியும் பசுபதி நாதர் கோயிலின் வாசலில்.

தொடரும்...