17. காசிக்குப் போவது பாவம்தீர்க்கவா?

17.செருப்பு விற்ற பணம்     

    பூக்கோ சொல்வதுபோல மனிதன் மனிதனாக இல்லை. அவன் தன் சுயத்தைக் காணடித்துவிட்டான். அவனைச் சூழ்ந்துள்ள உலகமே அவனின் நம்பிக்கைகளை, நடத்தையை, போக்கைக் , கல்வியை, கட்டமைக்கிறது. இதை அவன் அறிவதில்லை. அந்தக் கட்டமைப்பிலிருந்து அவனால் எளிதில் வெளிவர முடியாது.  கடவுளின் மேல் அவன் வைக்கும் நம்பிக்கை இதற்கொரு நல்ல சான்று. அவன் முன்னோர்கள் எவ்வாறு நம்பிக்கை வைத்தார்களோ அதனையே சுற்றியுள்ள சமூகம் செய்கிறது. சூழ்ந்துள்ள சமூகப் போக்கின் நீட்சியாகவே இவனும்  அதனை அப்படியே தொடர்கிறான்.  நம் சமூகத்தின் கடவுள் நம்பிக்கையானது இப்படித்தான் கட்டமைக்கப் பட்டு , தனிமனிதன் வரை தகவமைத்துக்கொள்ளும்படியானது . மனிதன் சுயத்தைத் தேடினால்தான் பூக்கொ சொல்வது சரியில்ல என்றாகும். இது நடக்குமா? முந்தைய கட்டுரையில் நான் சொல்லி வந்த கடவுள் நம்பிக்கைக்கும் கோட்பாட்டாளர் பூக்கொ சொன்னதையும் ஒப்பீடு செய்து பார்க்கலாம்.

சந்து வழியாக நடைப்பயணம்

    காசி விஸ்வநாதர் கோயிலின் உள்ளே இருந்து வெளியாவது பெரிய சிக்கலாகி விட்டது. ஒவ்வொரு சிலையையும் நகர்ந்துகொண்டேதான் பார்க்கவேண்டும். நிற்பவரை காவலர் (போலிஸ்) மிரட்டுகிறான். போ போ என்று தள்ளிக்கொண்டே இருக்கிறான். அவர்கள் கறாராகத்தான் இருக்கிறார்கள். பெரும் கூட்ட நெருக்கடியைச் சமாளிக்கும் சிரமம் செய்து பார்த்தால் மட்டுமே புரியும். சாமியைக் கும்பிட்ட மாதிரியே இல்லை. இடிப்பவர் மேலும், தள்ளுபவர் மேலும், ஏசுபவர் மேலுமே கவனம் போய்க்கொண்டிருந்தது.

        ஒரு வழியாய் வெளியே வந்தாயிற்று. ஆனால் எங்கள் குழுவில் ஓரிருவர் மட்டுமே இருந்தார்கள். மற்றவர்கள் வெளியேறிவிட்டார்களா? உள்ளேயே சிக்கிக் கொண்டு விட்டார்களா என்பது மர்மமாகவே இருந்தது. காலணி வைக்கும் இடத்திற்கு வந்தால் அங்கே சிலர் இருந்தனர். சிலர் அறிவிப்புகளை , கட்டளைகளைக் காது கொடுத்து கேட்பதுமில்லை. பராக்கு பார்க்க வந்தவர்கள் காதைத் தொலைத்து விடுவார்கள் போலும்.

காசியில் வேதம் பயிலும் மாணவர்கள்

       எல்லாரும் சேர்ந்தவுடன் அதே சந்தில்  நடந்து வந்துகொண்டிருந்தோம். இரு பக்கமுமுள்ள குடியிருப்புப் பகுதிகள் நெருக்கமாக இருப்பதைபார்க்கும்போது மக்கள் நெருக்கடியைப் புரிந்துகொள்ள முடியும். கூடுதலாக சுற்றுப்பயணிகள் வேறு. பாதையோ தூய்மையற்று இருக்கிறது.  அதே சந்தில் மூன்று நான்கு இடத்தில் மாடுகளை கட்டிப் போட்டிருந்தார்கள். எங்கள் குழு நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே ஒரு மாடு மூத்திரம் அடித்தது. மாடு மூத்திரம் பெய்தால் குறைந்தது ஆறடி தூரத்துக்காவது சிதறும். என் குழுவில் இருந்த ஒருவர் அந்த மாட்டைத் தாண்டிச்செல்லும் தருணத்தில் அது சிறுநீர்(பெருநீர்) அடிக்கத் துவங்கியது.

அவர் அதனைத் தாண்டவும் முடியாமல் பின்னகரவும் முடியாமால் தாண்டவம் ஆடிக்கொண்டிருந்தார். மூத்திரச் சிதறல்கள் அவர் மேல் அபிஷேகமாயிற்று. அது சற்று பள்ளமான பாதையாகையால் மூத்திர நீர் முன்னால் நடப்பவரையும் விரைந்து துரத்த ஆரம்பித்தது. பலரில் கால்கள் அதில் பட்டுவிடக்கூடாது என்று முயற்சி செய்தார்கள். ஆனால் எல்லாருமே பலியானார்கள். காலணி பாதங்களில் சாணமும் மூத்திரமும் உறவு வைத்துக்கொண்டது. கால்களைக் கழுவ நீரை எங்கே தேடுவது அப்படியே பேருந்தில் ஏறிக்கொண்டோம். அதே சந்தில் ஒரு பசுமாடு நடந்து கொண்டிருக்கும் கூட்டத்தை நோக்கி ஓடியது. கவனமாக இருந்திருக்காவிட்டால் முட்டியும் இருக்கும்.
எங்களுக்கு வழிகாட்ட தன்னைதானே நியமித்துக் கொண்ட பையனுக்கு கையில் ரூபாயைக் கொடுத்து கொஞ்சம் மகிழ்ச்சியை வாங்கிக்கொண்டோம்.

வழிகாட்டிப் பையன்

வரணாசியில் சுத்தமான இடமே இல்லையென்று சொல்லிவிடமுடியாது. இந்து பானாரஸ் பல்கலைக்கழகம் அதனை ஒட்டிய பசுபதி நாதர் கோயிலும்தான் காசிக்கு திருஷ்டிப் பரிகாரமாய் அமைந்த இடங்கள்.

 பானாரஸ் இந்து பல்கலைக்கழகத்தை நிறுவியவரின் அடையாளப் பலகைதான் நீங்கள் கீழே பார்ப்பது. மதன் மோகன் மளாவியா  என்றவரே இப்பல்கலைக் கழகத்தை நிறுவ பட்ட சிரமத்தை சரத் சொல்லும்போது நமக்கு வியப்பளிக்கிறது. ஒருமுறை பெங்கலூர் ராஜாவிடம் நன்கொடைக்கு அணுகியிருக்கிறார். சம்ஸ்கிருதத்தை வேதபாடங்களையும் போதிக்கும் இந்த உயர் கல்வி நிலையம் நிறுவப் படுவதில் அவருக்கு உடன்பாடு கிடையாது. அதனால் அவர் தான் அணிந்த செருப்புகளை நன்கொடையாகக் கொடுத்தாராம். மதன் மோகன் அக்காலணிகளை பாலிஷ் செய்து இவை பெங்கலூர் ராஜாவின் காலணிகள் இப்போது விற்பனைக்கு உள்ளது என்று விளம்பரம் கொடுத்திருகிறார். அவை நல்ல வைலைக்கு வாங்கப் பட்டனவாம். இப்பல்கலைக்கழகம் அமையவும் கால்ணிகூட உதவியாக இருந்தது இங்குள்ள கடவுள் நம்பிக்கைக்கு எவ்வளவு முரணானது என்று கவனிக்கத் தக்கது. இன்றைக்கு இது இந்தியாவிலேயே மிகப்பெரிய பல்கலையாக வளர்ந்திருக்கிறது.
    

பசுபதி நாதர் கோயில்

நானும் என் மனைவியும் பசுபதி நாதர் கோயிலின் வாசலில்.

தொடரும்...

16. காசிக்குப் போவது பாவம் தீர்க்கவா?

காசி விஸ்வநாதர்.

                    கால பைரவனை அடுத்து காசி விஸ்வநாதனைப் பார்க்கவேண்டும். அங்கே எவ்வளவு நேரம் பிடிக்கும்? என்ற கேள்வி மனதை துளையிட்டுக்கொண்டிருந்தது. வயிற்றில் எடுக்கும் பசி, பசித்துப் பசித்தே அடங்கிவிட்ருந்தது. அவ்வப்போது குளிர்பானத்தை ஊற்றி உந்திந் தீயை அழித்துக் கொண்டிருந்தபடியால் பசிக்கு பசியே எதிரியாகிவிட்டது போலும்.

                    நான் சரத்திடம் ஒரு வேண்டுகோலை வைத்தேன். இனிமேல் இப்படி அழுக்கான இடத்துக்குக் கொண்டு போகவேண்டாமென்று. அதனை அவர் காதில் போட்டுக்கொள்ளவில்லை. சுற்றுப்பயண நிறுவனம் சொன்ன  இடங்களைக் காட்டியே ஆகவேண்டும் என்ற அட்டவணையைக் கறாராகக் கடைபிடிப்பவராக இருந்தார்.

                    எங்களோடு வந்தவர்கள் கூட அட்டவணையை மீறி நடக்கக்கூடாது என்றும் கறாராக இருந்தார்கள். அதற்கும் சரத் இணங்கியாக வேண்டும். கால பைரவன் கோயிலிலிருந்து காசி விஸ்வநாதன் கோயிலுக்கு நடந்தே சென்றோம். ஆறடி அகலமே உள்ள அதேபொன்ற சந்தின் வழியேதான் நடக்கவேண்டும். சரத் எங்கள் பயண வழிகாட்டியாக இருந்தார் என்று சொன்னேனல்லவா, காசியில் ஒரு 13/14 வயது பையன் உபரி வழிகாட்டியாக தன்னை நியமித்துக் கொண்டான். நாங்கள் பேருந்தை விட்டு இறங்கியதும் எங்களுக்காகக் காத்திருந்தவன் போல "வாங்க வாங்க தமிழ்நாடா ?" என்றான். அங்கெல்லாம் தமிழ் பேசுபரெல்லாம்  தமிழ் நாடுதான். நாங்கள் பையனின் உருவத்தை, வயதுக்கு மீறிய அத்து மீறலையும் கண்டு கொஞ்சம் திகைத்துதான் போனோம். சரத் பின்னால் வந்துகொண்டிருந்தார். அவன் எல்லாரையும்," இங்கியே நில்லுங்க, நான்தான் இனிமேல் உங்களுக்கு வழி காட்டுவேன்." என்று மேலும் முந்திரிக் கொட்டையானான்.

                  சரத் வந்து சேர்ந்தும் அவன் இடத்தைக் காலிசெய்வதாய் இல்லை. சரத் இருக்கும்போதே அவன் எங்களுக்கு வழி காட்டிக் கொண்டே முன்னால் நகர்ந்தான். சரத்தும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. பையன் போட்டிருந்த சட்டையின் அளவு சைஸ் மீறியதைப் போலவே ஆளின் போக்கும் சைஸ் மீறி இருந்தது எதனால் என்றால்... ஒரு சாண் வயிற்றுக்காகத்தான். இதனைப் புரிந்து கொண்டு அவன் வழிகாட்டலைப் பேசாமல் விட்டு விட்டோம்.இடையில் சந்திக்கும் சிலரிடம், " இவுங்க என் ஆளுங்க, நீ வேற எடத்தப் பாத்துக்கோ," என்றும் எச்சரித்தான். சரிதான் பையன் தெளிவாய்த்தான் இருக்கிறான் என்று பட்டது. ஆனால் யாரும் அவனிடம் எதையும் கேட்கவில்லை. அவனே பேசிக்கொண்டே வந்தான். ஒரு இடத்தில் அவனை விட  வயது மூத்தவன் எங்களிடம் எதற்கோ நெருங்கியபோது, அவனை மிரட்டி விரட்டினான். அவனும் மிரட்டலுக்குப் பயந்து போய்விட்டான். எல்லாம் ரூபாய்க்காகத்தான். பையனுக்கு என்ன பிரச்சினையோ? அவன் வருவாயை நம்பி எத்தனை வாயோ?

                  காசி விஸ்வ நாதர் கோயிலை நெருங்க நெருங்க மக்கள் கூட்டம் அதிகரித்தபடியே இருந்தது. நாங்கள் நடந்து சென்ற சந்து முன்னர் பார்த்த சந்தைவிடமேலும் மோசமாக இருந்தது. மாடுகள் அதிகமா சந்தில் கட்டப் பட்டு இருந்தன. நாய்கள் நடமாட்டமும் குறையவில்லை. பைரவன் கோயிலல்லவா அடுத்து விஸ்வநாதர் கோயிலும் இருக்கிறதல்லவா அதனால் அவர்களுடைய வாகனங்கள்  அவர்கள் இருக்கும் இடத்தில்தானே நடமாடும்! சுத்தமாய் இருந்தால்தால் பரவாயில்லையே. எல்லாமே அங்கு கடவுள்தான். நமக்கு எதுதான் கடவுள் இல்லை? ஒன்றில்லையென்றால் இன்னொன்று இல்லை என்ற அறிவியல் கோட்பாட்டுடன்தானே கடவுள் கோட்பாடும் ஒன்றிணைகிறது.

            கோயிலுக்கு ஒரு ஐநூறு மீட்டருக்கு முன்னாலேயே ஜனக்கூட்டம் அதிகமாகிவிட்டது. கோயிலுக்குள் நுழைவோரும், வழிபட்டோர் திரும்பி வரும் பாதையும் அதே சந்தில்தான். கோயில் இன்னும் முன்னூறு மீட்டர் இருக்கும்போதே கூட்டம் அலைமோதியது. வரிசையிதான் நடக்கவேண்டுமென்றாலும்.. தள்ளு முள்ளும், வரிசை ஒழுங்கை மீறுவதும், இடிப்பதும், மிரட்டுவதும்,முட்டுவதும் நடந்துகொண்டே இருந்தது. போலிஸ் பாதுகாப்புக்குக் குறைச்சலே இல்லை. வலது இடதும் நூற்றுக் கணக்கான காவலர்கள். எல்லார் கையிலுல் ரைபில்கள், ஏகே 47ன்கள். கடவுளுக்கே பலத்த காவல். மிகவும் எளிமையாக களவு போகக்கூடிய கடவுள் இந்துக் கடவுளாகத்தான் இருக்கும். சிலையாக வடிவமைக்கப் பட்ட அதன் கலை வடிவத்துக்கு பக்தியால் மௌசு கூடுவதை விட அது போகும் விலைக்காக மௌசு கூடுவதென்பது கொஞ்சம் முரண் நகைதான். ஆமாம் கடவுள் தன்னையே பாதுகாத்துக் கொள்ள முடியாதவர் எப்படி தன் பக்தர்களைப் பாதுகாப்பார் என்று ஒரு நவீனச் சிந்தனைக் கவிஞன் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டே விட்டான். பதில் வந்ததா தெரியவில்லை. இந்து ஞான மரபில் பதிலுக்கா பஞ்சம்!
              பூ பழங்கள் வாங்கிக் கொண்டு நடந்து கொண்டே இருந்தோம். தள்ளுமுள்ளு அதிகமாகிவிட்டதால்," வா நாம் திரும்பிவிடாலாம், போகப் போக இன்னும் மோசமாகலாம்," என்று என் மனைவியைக் கூப்பிட்டேன். அவளைக் காணவில்லை. அவளையும் தள்ளிக்கொண்டே போய்விட்டனர். அவள் முன்னால் போயிருக்கலாம். நான் அவளுக்காக கோயிலுக்குள் நுழைய வேண்டியதாயிற்று. எத்தனை இடியும் தள்ளலும் வாங்கியிருப்பேனோ தெரியாது. எண்ணிக்கையை வைத்து என்னதான் செய்வது? ஒன்றும் செய்யமுடியாது. திருப்பி இடிக்கலாம் என்றால் உடல் எடை போதாது. சரி விடு  . கோயில் வாசலில் ஒரே கூச்சல். போலிசாரோடு ஒருவன் பொருதிக் கொண்டிருந்தான். அவன் கோயிலுக்குள் நுழைய அனுமதிக்காமல் போலிஸ் கெடுபிடி செய்தனர். இவன் போயே ஆவேன் என்று அடம் பிடிக்க போலிசாரும் அவனும்  பத்து நிமிடத்துக்கு மேல் ஒருவரை ஒருவர் தள்ளிக்கொண்டிருந்தனர். எதற்காக அவனை அனுமதிக்கவில்லை என்று புரியவே இல்லை. எல்லாம் ஹிந்தியிலேயே நடக்கிறது. வாசல் வரைக்கும் வந்த எங்களாலும் கோயிலுக்குள் நுழைய முடியவில்லை. ஒருபக்கம் சண்டை நடக்க, ஒரு ஓரமாக வழி செய்து எங்களை உள்ளே விட்டனர்.

போதுமடா சாமி என்று உள்ளே போனால், நெருக்கடிக்கு மேல் நெருக்கடி. ஆம் 'கடி' ஒன்றுதான் பாக்கி. ஏகப்பட்ட சாமியார்கள் உள்ளே. ஆளாலுக்கு முடிக்கயிறு கட்டச்சொல்லி நம் வழியை மறிக்கிறார்கள். அந்த சாமியார்களுக்கு தரகர்கள் வேறு. நம் வழியை மறித்து முடிக்கயிறு கட்டச்சொல்லி வற்புறுத்துகிறார்கள். எதற்கு கட்டவேண்டும்? ஏனிந்த மறியல் என்றெல்லாம் கேள்வி கேட்கும் நேரமல்ல. நின்றால் இடி, அல்லது முட்டு அல்லது மிரட்டல். தயார் செய்துவைத்திருந்த கயிறை கையில் கட்டி திருநீறு அடித்து பத்தோ நூறோ வாங்கிவிட்டுத்தான் விடுவார்கள். கால பைரவனிலும் இதேதான் நடக்கிறது. அந்த இடம் கிடைக்க பல சாமியார்கள் தவமோ தவமிருந்திருப்பார்கள். எதற்கு ?வருமானம் வருமல்லவா?

கோயிலிலிருந்து வெளியே வருவதற்குள் உடல் நனைந்து, சட்டை கசங்கி, மனம் கசந்துதான் போதும் போதும் என்றாகி விடும். இதில் எங்கள் கூட்டத்தினர் எல்லாம் சிதறு தேங்காய்போல சிதறிக்கிடந்தோம். எல்லாரையும் ஒன்று சேர்ப்பதற்கு நானும் சரத்து பட்ட பாடு இருக்கிறதே, அந்த விஸ்வநாதருக்குத்தா வெளிச்சம்......

தொடரும்.