புதுவையிலிருந்து புறப்பட்ட ஒரு தமிழ்ப்புயல்.

புதுவையிலிருந்து புறப்பட்ட ஒரு தமிழ்ப்புயல்.(பேராசிரியர் மு.இளங்கோவன்)

2003 ம் ஆண்டு என் நினைக்கிறேன். கெடா மாநிலத் தமிழ் ஆசிரியர் சங்கத்தோடு இணைந்து சிங்கப்பூரில் நடந்த உலகத்தமிழாசிரியர் மாநாட்டுக்குச் சென்றிருந்தேன். போதானா முறைகளில் நவீன மாறறங்கள் நிகழ்த்தப்படவேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு நடத்தப்பட்ட மாநாடு அது. மூன்று நாட்கள் நடந்த அந்த ஆய்வரங்கில் ஒரு அமர்வு முடிந்து வெளியே வந்த தருணத்தில் இன்னொரு ஆய்வரங்கிலிருந்து சிரிப்பொலி கேட்டுகாண்டிருந்தது. என்னதான் நடக்கிறது என்று நானும் உள்ளே நுழைந்தேன். முப்பது வயதுக்குள் இருக்கும் ஒரு இளம் பேராசிரியர் நாட்டுப்புறப்பாடல் தலைப்பில் பேசிக்கொண்டிருந்தார். நுழைந்த ஒரிரு நிமிடத்தில் நான் அவரின் பேச்சில் லயிக்கத்துவங்கினேன். நாட்டுப்புறப்பாடலைப் பாடியவாறே தன் பேச்சாற்றலால் அனைவரையும் தன்வயப்படுத்திக்கொண்டிருந்தார்.

அந்தச் சந்திப்பு முடிந்து 2007ல் நான் புதுவையில் ஒரு இலக்கிய நிகழ்வில் மீண்டும் அவரைச் சந்திக்கும் நல்வாய்ப்பு நேர்ந்தது.
      “சிங்கப்பூரில் பேசிய இளங்கோவந்தானே நீங்கள்” என்றேன்.
      “ஆமாம் “என்றார்.
       “மலேசியாவுக்கு வருவீர்களா” என்றேன்.
      “வாய்ப்பிருந்தால் கண்டிப்பாய்” என்றார்.
      “மலேசியாவுக்கு வந்தால் என் ஊரான சுங்கைப்பட்டாணியில் நீங்கள் பேச வேண்டும்” என்று அன்புக்கட்டளை விடுத்தேன்.
      “சரி” என்றார்.
இது எப்படி வாய்க்கப்போகிறது என்ற சந்தேகத்தோடே நான் விடைபெற்றேன்.

இவ்வருடம் மே மாத வாக்கில் அவரிடமிருந்து ஒரு மின்னஞ்சல் வந்தது.
அவர் சிங்கை மலேசியாவுக்கு ஒரு குழுவோடு வருவதாக அதில் குறிப்பிட்டிருந்தார். இந்த அரிய வாய்ப்பைப் பயன் படுத்தி, நீங்கள் எங்கள் ஊருக்கும் வரவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டேன். கொள்கையளவில் ஒத்துக்கொண்டார். அதற்கப்புறம் அவரிடமிருந்து தகவல் வரவில்லை.
அவர் கொடுத்த கால அவகாசப்படி இந்நேரம் சிங்கையில் இருக்கவேண்டுமே என்று சிந்தித்தபடி மின்னஞ்சலில் அவர் தொடர்புகொள்ளச்சொன்ன என்னோடு பேசினேன். பேராசிரியர் மு.இளங்கோவன் மலேசியாவுக்குப்புறப்பட்டுவிட்டதாகப் பதில் வந்தது. மலேசிய தொடர்பு எண்ணையும் சிங்கை நண்பர்கள் கொடுத்தார்கள். அவர் திரு முனியாண்டி. உடனே அவரோடு பேசினேன். பேராசிரியரின் உள்ளூர் தொடர்பு எண்ணும் கிடைத்தது.

“நீங்கள் என் ஊருக்கு வருவதாக சொன்னீர்களே. வர இயலுமா?” என்றேன்.
“நான் இங்குள்ள ஏற்பாட்டாளர்களிடம் பேசிவிட்டுச்சொல்கிறேன்,” என்றார்.
நான் அவரை விடுவதாயில்லை. “உங்கள் ஏற்பாட்டாளர் தொடர்பு எண்ணைக் கொடுங்கள் நான் தோது செய்கிறேன்,” என்றேன். என் நோக்கமெல்லாம் அவரின் பேச்சை என் ஊர் மக்கள் கேட்க வேண்டுமென்பதுதான். ஒரு நாள் கழித்து என்னோடு பேசுவதாகவும் பதிலளித்தார். நான் அதற்குக்காத்திராமல் ஏறபாட்டாளர்களிடம் பேசி நிகழ்ச்சிக்கு அவரை இழுத்துக்கொள்ள ஏதுவானதெல்லம் செய்து முடித்துவிட்டேன்.
அதன் பின்னர் அவரிடம் பேசி அவர் வருவதை ஒத்துக்கொள்ள வைத்தேன். மே 21ம் நாள் அதிகாலை 4.00 மணிக்கு கோலாலம்ப்புரிலிருந்து சுங்கைப்பட்டாணி வருவதாக ஏற்பாடாகிக்கொண்டிருந்தது. 22ம் நாள் அவரின் உரை நிகழ்வுக்கான முன்னேற்பாடெல்லாம் 21ம் நாள்தான் செய்ய ஆரம்பித்தேன்.
22ம் தேதி அவரைப்பேருந்து நிறுத்துமிடத்திலிருந்து அழைத்துவந்து அன்று காலையே அவரின் விருப்பப்படி கடாரம் கண்ட சோழபுரத்துக்கு அழைத்துச்சென்று பார்க்கச்செய்தேன் .மிகுந்த ஈடுபாட்டோடு கல்வெட்டுகளையும் தொல்பொருள் கூடத்தையும் பார்த்து மகிழ்ந்தார். நிழற்படமும் எடுத்துக்கொண்டார். தான் கண்டவற்றைப்பற்றி அவருடைய வலைத்தளத்தில் எழுதியும் வருகிறார். ( mu.ilanggovan.blogspot.com)

அன்று மாலை 6.00 மணிக்கு அவருடைய பேருரை நடைபெற்றது. நாட்டுப்புறப்பாடல் எனும் தலைப்பு கொடுத்திருந்தேன். நண்பர் இரண்டரை மணி நேரம் விடாத மழை மாதிரி எங்களை தமிழ் மழையில் நனைத்தெடுத்துவிட்டார். இப்படிப்பட்ட சிறந்த பேச்சு சுங்கைப்பட்டாணியில் நடந்தது  இதுதான் முதல் முறை என்று சொல்லும்படியாயிற்று.
பயணக் களைப்பிலும் தமிழ் விருந்தளித்த பேராசிரியருக்கு நன்றி.