உன்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன் என்னை நன்றாகக் கொள்ளையிடுவதற்கே

என் நினைவு இடுக்கில்
ஒரு கரப்பான் பூச்சியைப்போல
உள் நுழைந்துகொண்டாய்
முன் அறிவிப்பு ஏதுமின்றி
ஒரு
ஆதர்ஸ விருந்தாளியாய்

உன்னை மறக்க நினைத்து
மறக்காமல் இருக்கிறேன்
உன்னைத் துறக்க நினைத்து
பின்தொடர்கிறேன்
உன்னை மறுதலிக்க மறுதலிக்க
குருத்தாய்
மறுபடி மறுபடி
பிரசன்னமாகிறாய்

உன்னைத் திரும்பிப்பார்க்கவே
திரும்பிப் பார்க்காமல் கடக்கிறேன்
உன்னிடம் பேசவே
மௌனமாகிறேன்
உன்னை நெருங்கி வந்தே
தூரமாகிறேன்

துயிலின் விளிம்பில் இமையைத்
துளையிடுகிறாய்
கனவின் கதவுகளைத்
கறாரய்த் தள்ளித்திறக்கிறாய்
நரம்புகளில்
நிரம்பி வழிகிறாய்

உன் அழைப்பு அதுவென
புன்னகையில் சிலிர்க்கிறேன்
நரம்புகளில் சந்தேகக் குருதி
இரு அணுக்களையும்
புறமுதுகிடச் செய்கிறது

இச்சை
இறுமாப்பு கொண்டு
அடங்க மறுக்கும்
அலெக்சாந்தர் குதிரையாகிறது

நான் உன்னோடு
எனக்குள் பேசிக்கொள்கிறேன்
பேசிப் பேசிப் என் பொழுது
கணப்பொழுதும்
சாய்ந்ததேயில்லை

மையிருட்டில்
தரிசிக்கும் தருணம்
அலாதியானது
அப்போது எனக்காகத்
ஒரு காட்டு மலரைப்போல்
காத்திருக்கிறாய்

உன் வசீகர
பிம்பம் மனதுக்குள்
அடங்காது எரிகிறது
என் போர் வியூகங்கள்
சாம்பலாகியும்
நெருப்பு
அணைய மறுக்கிறது

இயாலாமையின்
எண்ணற்ற பதிவுகள்
காலாவதியாகி
மீண்டும் மீண்டும்
பிறக்கின்றன
மீண்டும் மிண்டும்
இறக்கின்றன

Comments

மலேசிய புதுக்கவிதையின் தோற்றமும், வளர்ச்சியும், இன்றைய நிலையும்

கோ.புண்ணியவான். அதன் பிறகு இந்தப் புதிய வடிவத்துக்குப் பெரிதாய் வாசல் திறந்து வரவேற்பு நல்கியது புதிதாய்ச் சிறகு தரித்து நாடு முழுதும் பாட வந்த வானம்பாடி என்ற வார இதழ்.தமிழ் மலரில் ஒரு செய்தி ஆசிரியராகச்சேர்ந்த ஆதி.குமணன் என்ற இளம் பத்திரிகையாளர் பின்னாளில் வானம்பாடி வார இதழைத்தொடங்கி புதுக்கவிதையை வளர்த்தெடுப்பதில் பிரத்தியேகக் கவனத்தைச்செலுத்தினார் என்பதைச்சரித்திரம் பொன்னெழுத்துக்களால் பதிவு செய்து வைத்திருக்கிறது. இதில் மிக முக்கியமான செய்தி என்னவெனில் தமிழ் மலரில் பணியாற்றும்போதே புதுக்கவிதைக்குப் பதியம் போட்ட ஆதிகுமணன் பிற பத்திரிகைகள் கொடுக்கத்தயங்கிய அங்கீகாரத்தைத் தன் புதுப்பத்திரிகையான வானம்பாடியில் சிவப்புக்கம்பல வரவேற்பை நல்கினார்.அதன் பின்னர் வானம்பாடி புதுக்கவிதைக்கான இயக்கமாகவே மாறி அதனைத்தீவிரமாக வளர்த்தெடுக்க முயன்றது.புதுக்கவிதை வடிவம் பழைய மரபைக் கட்டுடைத்துத்தந்த சுதந்திரத்தைச் சாதகமாகப்பார்த்த பலர் இத்துறையில் தங்கள் எண்ணங்களை எழுத்துக்களாக வடித்தனர். சீ.முத்துசாமி, கோ.முனியாண்டி, கு.கிருஷ்ணன், துரை.முனியாண்டி, பிரசன்னா, இளந்தமிழன், வே.ராஜேஸ்வரி, அருள்தாசன் போன

எத்தனை கதவுகளை அடைத்துவிட முடியும் உங்களால் ?

. Mr Rama Mr.Velan எத்தனை கதவுகளை அடைத்திவிட முடியும் உங்களால் ? என் கையறு நாவலை அச்சிடப்பட்ட புதிதில் யாவரும் பதிப்பாளரிடமிருந்து 600 பிரதிகள் தருவித்திருந்தேன். அந்த 600 பிரதிகளும் விற்றுத் தீர்ந்தன. அவற்றில் 400 பிரதிகள் நோய்த்தொற்று காலத்தில் தபால் வழிகாகவே அனுப்பவேண்டியிருந்தது. by தொற்று நோய் பீடித்த காலத்தில் வீட்டுக்குள்ளேயே அடங்கிக் கிடந்தவர்களுக்குத் தொலைகாட்சி ஊடகம் போரடித்திருக்க வேண்டும். எனவேதான் அவர்கள் வாசிக்க நூல்களைத் தேடியிருக்கிறார்கள். கையறு நாவல் வரலாற்றுப் புனைவு என்பதாலும் அதில் கொத்தடிமைகளாக இருந்து வாழ்வின் அனைத்து துன்பங்களையும் அனுபவித்துவிட்ட தன் உறவுகள் கதை என்பதாலும் அந்த எண்ணிக்கையை எட்டியிருந்தது. நோய்த்தொற்று சரிந்து பழையபடி சீரான நிலைக்குத் திரும்பிக்கொண்டிருந்த அடுத்த ஆண்டு இரண்டு இடங்களில் நூல் வெளியீடு செய்தேன். முதலில் நான் குடியிருக்கும் சுங்கைப் பட்டாணி நகரிலும் பின்னர் நான் படித்து வளர்ந்த கூலிம் நகரிலும் செய்தேன். நூல் வெளியீடு பெரும்பாலும் வாசகர்களே வரவேண்டும் என்று நினைப்பதால் இந்த இரு ந

தாய்மை- சிறுகதை

தாய்மை கோ.புண்ணியவான் காரை என்னால் தொடர்ந்து செலுத்த முடியவில்லை. கார் என் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நழுவிய நுண்ணுணர்வு தாக்கியது. நான் காரின் கட்டுப்பாடட்டுக்குள் அடிமையான தோல்வியை உணர்ந்தேன். அம்மா இல்லாத பின் இருக்கை, அவள் மூச்செறியும் ஓசையின்மை, குமாரு..என்று குரலெழுப்பாமை, என்னை அலைக்கழித்தது. என்னைச் சுதாரித்துக் காரை ஓரங் கட்டினேன். காரை நிறுத்திவிட்டு சாய்த்து சலனமற்றிருந்தேன். மனைவி என்னைத் தீர்க்காமாகப் பார்த்தாள். என் நிலைமையைப் புரிந்துகொண்டவள் போல்,” நான் ஓட்றேன். நீங்க இப்படி உட்காந்துக்குங்க,” என்று கதவைத் திறந்தாள்.வாகனங்கள் சாலையைக் கிழித்துக்கொண்டு காற்றை அறைந்தபடிச் சீறிச் சென்றன. நான் கதவைத் திறந்தேன். திடீரென் செவிகளைத் தாக்கிய ஹார்ன் சப்தம் என் சுய நினைவை மீட்க,. மீண்டும் கதவை அடைத்தேன். மனைவி, “பாத்து” என்று பதறினாள். மனைவி ஓட்டுனர் சீட்டுக்கு மாறினாள் நான் பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்தேன். நெஞ்சின

கோ.புண்ணியவான்

Search This Blog