19. காசிக்குப் போவது பாவம் தீர்க்கவா?

கங்கை அழைப்பைக் தடுக்கும் வனிகச் சாமியார்கள்

அரிதுவார் மனதை ஒருநிலைப் படுத்தும் இயற்கை அழகு நிறைந்த இடம். காசிபோலல்லாமல் கொஞ்சம் சுத்தமாகத்தான் இருகிறது. கிளை நதிகள் சங்கமித்து சலசலத்தோடும் நதிநீர் நம்மை தண்மையாகவே வைத்திருக்கிறது. தண்ணீரின் இறைத் தன்மை அது. கங்கை மாதா தாய்மையின் தண்மை அது. நீர்  கடவுளாகவும், தாயாகவும், அன்பைச் சொரியும் கன்னியாகவும் பல அவதாரங்களில் நம்மை தடுத்தாட்கொள்கிறது. இறை நம்பிக்கை இல்லாதவரையும் இந்த நதியென்னும் இயற்கை அன்னை ஆரத் தழுவி தன் தண்மையை சொரிந்து விடுவதில் இயற்கைதான் இறைவன் என்ற வேதாந்த கற்பிதத்தை போதிக்கிறது.

மீண்டும் ரிசிகேசின் தபோவனம் விடுதிக்குத் திரும்புகிறோம். பரிமாறிய உணவு வகைகளையே திரும்பத் திரும்ப பரிமாறுகிறார்கள். பசியோடு போனால் ஏதோ சாப்பிடலாம். பசியற்றவர்கள் தட்டைத் தள்ளி வைத்து விடுகிறார்கள் . பயண ஏற்பாட்டுத் தலைவர் 'சாப்பாடு நல்லாதான் இல்ல' என்று நம்மோடு ஒத்திசைத்து ஆறுதல் படுத்தும் மனோவியல் தெரிந்து வைத்திருந்தார். ஆனால் சற்றே வராண்டா பக்கம் பார்த்தால் மலையைத் தழுவி மலர்ந்திருக்கும் பனிக்கூட்டமும்,பச்சைப் போர்வையில் முகிழ்ந்திருக்கும் காடும், குளிர் பிரதேசத்தை மட்டும்  புணர்ந்து மகிழும் பூவினமும் நம்மை ஆற்றுப்படுத்துகிறது.

என்னென்ன உல்லாச வசதிகள் செய்து தருகிறார்கள் என்பதை ஒரு விளம்பரப் பலகையில் பட்டியல் போட்டு பயணிகளை ஈர்க்கிறார்கள். பனி சறுக்கு விளையாட்டு, நீர் விரைந்தோடும் ஓடையில் லாவகமாமாக படகு செலுத்த, மலை ஏற, என வகை வகையான உபகரணங்களை பக்கத்திலேயே விற்கிறார்கள். உல்லாசத்துக்கென்றே வரும் வெள்ளையர்கள் இக்கடைகளில் குழுமி இருக்கிறார்கள். நான் ஒரு கடையில் எட்டிப் பார்த்தேன். யாரோ உள்ளூர் வடநாட்டான்தான் பாராக்கு பார்க்க வந்திருக்கிறான் என்று என்னை கண்ணாலேயே என்ன வேண்டும் என்று கேட்டு ஊதாசீனப் படுத்தினான். கொஞ்சம் உடல் வெளுத்திருந்தால்  " வாட் டு யு நீட் சர்" என்று என்னை பணிவோடு அணுகியிருக்கக் கூடும். நிறம் மனிதர்களை என்னவெல்லாம் செய்து தொலைக்கிறது!

காலை பசியாறலை முடித்துக்கொண்டு விடுதியிலிருந்து இறங்கி கடைத்தெருவுக்கும் போனோம். அந்நிய ஊரில் கடைத்தெருவில் நடந்தே செல்வது சுகமாகத்தான் இருக்கிறது. நமக்கு பராக்குப் பார்பபதில் உண்டாகும் குதூகலம்தான் எவ்வளவு!

விடுதி மலைப்பகுதியில் இருப்பதால் கனரக வாகனங்களை மட்டுமே பயன்படுத்த முடிகிறது. மற்றபடி குதிரைகள்தான் சுமைதாங்கிகள்!

கடைத்தெருவைத்தாண்டி கங்கை நம்மை மீண்டும் சந்திக்கிறாள். அக்கரையிலும் இக்கரையிலுமாய் ரிசிகேஸ் ஒரு ஊராகவே பிரிந்து நிற்கிறாள். நடந்து கடப்பதற்கென்றே கட்டப் பட்ட அழகிய பாலம். அதை லட்சுமணன் பாலம் என்று பெயரிட்டுருக்கிறார்கள். ராமர் பாலம் என்றும்  ஒன்று உண்டு.குரங்குகள் நம்மை வரவேற்கின்றன. அனுமார் என்றே அதனைக் கருதுகிறார்கள். கொடுப்பதை மகிழ்ச்சியாக வாங்கித் தின்கிறது. தொல்லை தருவதில்லை -உண்ணக் கொடுத்தால்.(நாம் மட்டும் சாப்பிட்டால் அதற்கு வயிறெரியாத என்ன?

பாலத்தைதாண்டி இருக்கும்  பரபரப்பாக இருக்கிறது. மக்கள் கூட்டம்கடைத்தெருகளில் நிரம்பி வழிகிறார்கள். நினைவு பொருட்கள் பலவகையில் விற்பனைக்கு வைத்திருக்கிறார்கள். குறிப்பாக பூசைப்பொருட்கள் சிறையதாய் கலை நேர்த்திமிக்க வடிவங்களில்
கிடைக்கின்றன. பேரம் பேசுவதில் வல்லுனர்கள் அவற்றை குறைந்த விலையில் வாங்கிக்கொள்கிறார்கள்.

அப்படியே  நடந்து வீடமைப்புப்பகுதிகள் கடைத்தெருவெனக் கடந்து ஒரு ஒற்றையடிபாதையில் நடந்து ஒரு மேடானப் பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கிறார் சரத். உடலே சுமையாகத் தூக்கி வந்தவர்கள் திணற .." இன்னும் எவ்ளோ தூரமிருக்கு " என்ற அவர்களின் மூச்சுவாங்கல் 'உல்லாச்சப்பயணத்தின்" அதிமுக்கிய பலனைக் கேள்விக்குட்படுத்துகிறது. அதிலும் கிட்டதட்ட நூறு படிகள் இறங்கி நடக்கும் போது இன்னும்  "ஏண்டா வந்தோம்" என்ற பரிதாபக் குரலியும் கேட்க முடிந்தது.

படிகள் இறங்கி ஏழெட்டு பேர் ஏறக்கூடிய வாகனத்தில் ஏறி கங்கை புரண்டோடும் கரையின்  வேதம் சொல்லித் தரும் ஆஸ்ரமத்தை அடைகிறோம்.

கங்கை நதிக் கரியைல் நடக்கப்போகும் யாகத்திலும் பூசையிலும் கலந்துகொள்ளத் தயாராகிறோம். கங்கையின் தெளிந்த நீர் நம்மை குளிரவைக்கிறது. களைப்பிலிருந்து சற்றே விடுதலை கொடுக்கிறது. ஆனால் வனிகச் சாமியார்களின் தொல்லையும் கூடவே  ஆரம்பிக்கிறது இங்கேயும்!

தொடர்வோம்....