ஜெயமோகனோடு மலேசியாவில் ஒரு இலக்கிய முகாம்

குழப்பம் 4


ஜெமோவோடு பீஷ்மரும் அம்பையும் மற்ற துணை நடிகர்களும்

          
                       விரிவுரைஞர் குமாரசாமி அன்று எப்போதுமற்ற உற்சாகத்தில் இருந்தார். ஜெமோவின் தீவிர வாசகர் அவர். ஜெமோவை தன் பினாங்கு கல்லூரிக்கு வரவேற்பதில் அவரின் ஆர்வம் அவரை வேறு ஒரு குமாரசாமியாகக் காட்டியது. அறிவுலகம  சார்ந்து இயங்கும் மனிதர்களைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் நமக்கு உற்சாகம் வந்துவிடுகிறது. பினாங்கு பயணமான எங்கள் குழு  தீவிர இலக்கியத்தை முன்னெடுக்கும் சிறிய குழு. திங்களுக்கு ஒரு முறை இலக்கியம் பற்றி பேசுவதற்கு கூடும்போதெல்லாம் இனம்புரியாத மகிழ்ச்சியில் இருப்போம். ஜெயமோகனின் வருகை எங்களுக்கு கூடுதல் ஆனந்ததைத்க் கொடுத்திருந்தது.

கல்லூரி நிகழ்ச்சியைத் தாமதமில்லாமல் தொடங்கி இருந்தார்கள். தொடக்கமே அம்பையும் பிதாமகரும் தோன்றும் ஒரு காட்சிக்கு மேடை தயார் நிலையில் இருந்தது.

அம்பை பீஷ்மரை மணம் புரிய கெஞ்சி பின்னர் அவர் அதற்குத் தான் சரியானவர்  என்று வாதாடி,அதற்கு  பீஷ்மரை உக்கிரமாக எதிர்கொள்ளும் காட்சி அரை மணி நேரம் சோடைபோகாமல் நடித்துக் காட்டப் பட்டது. அக்குறு நாடகத்துக்கு எரிதழல் என்று மிகப் பொருத்தமாகப் பெயரிடப்பட்டிருந்தது.பீஷ்மர் தன்னை பிஷ்மராகவே மாற்றிக்காட்டினார். அம்பை பெண்மையின் புனிதத்தையும், வன்மத்தையும் நடித்து அரங்கத்தைக் கவர்ந்தார். எனக்குப் பிடித்திருந்தது. மிதமான ஒப்பனை, மேடை அலங்காரம் நாடகத்துக்கு மெருகூட்டியது. ஜெயமோகனின் வெண்முரசின் முதற்கனலில் வந்த ஒரு சிறு பகுதி.  அவரின் புனைவால் அது மிக முக்கிய இடத்தைப் பிடித்திருந்த காட்சி. வார்த்தைகளுக்குள்ளேயே காட்சிப்பிம்பத்தை உருவாக்கிக் காட்டியிருந்தார் ஜெ. அதனை கல்லூரி மேடைக் காட்சி சோடைபோகாமல் செய்து மறு உயிர் கொடுத்திருந்தது.

 நாடகம் முடிந்து நான் பீஷ்மரை கைகுலுக்கி வாழ்த்தினேன். அப்போதும் அவர் பீஷ்மரவே என்னை எதிர்கொண்டார்.ஒருகால் அவர் ஒப்பனையில் இருந்ததால் மீண்டும் மாணவராகாமல்  இருந்தாரோ என்னவோ.பாத்திரத்துக்குள் ஒன்றிப்போயிருக்ககூடும். அம்பை என் வாழ்த்தினை ஒரு புன்னகையோடு ஏற்றுக்கொண்டாள். சமீபத்தில் நடந்த மலேசிய வடமண்டல நாடகப் போட்டியில் out standing  நாடகமாக விமர்சிக்கப்பட்டு முதலிடத்தைப் பெற்றிருக்கிறது என்று குமாரசாமி சொன்னார்.அந்நாடகத்துக்கு அத்தகுதியைத் தாராளமாக்  கொடுக்கலாம். விரிவுரைஞர்கள், நடிகர்கள் பாராட்டுக்குரியவ்ரகள்.

அன்றைய ஜெயமோகனின் உரை சிந்தனைத் திறப்புக்கான சாவியாக அமைந்திருந்தது.  கல்லூரிகளில் பேச விருப்பமில்லாதவர் ஜெமோ. கல்லூரி  ஆசிரியர்களோ மாணவர்களோ வாசிக்கும் பழக்கம் இல்லாதவர்கள். அவர்களிடம் பேசி ஆகப்போவது ஒன்றுமில்லை என்று சொல்வார். கல்லூரி நிகழ்ச்சி ஏற்பாடு செய்தாயிற்று. வேறு வழியில்லாமல் அவரை அங்கே அழைத்துக்கொண்டு சென்றோம். அவரைப்பற்றிய ஒரு பவர் பொய்ன்ட் காட்சித் தொகுப்புக்குப் பிறகு ஜே உற்சாகமாகவே பேசினார்.

கல்லூரி பாடத்திட்ட போதனையோடு பெரும்பாலான மாணவர்கள் வாசிப்பதை நிறுத்திக்கொள்கிறார்கள். மேற்கொண்டு சிந்திப்பதற்கான எந்த முகாந்திரமும் இல்லாதவர்கள். அவர்கள் ஏன் மாற்றுச் சிந்தனையை மேற்கொள்ளவேண்டும், அதனால் அவர்கள் அடையப் போகும் அக எழுச்சி பற்றி மிகுந்த உற்சாகத்தோடு பேசினார். அவரின் பேச்சின்போது மாணவர்கள் கவனம் அவரை மையமிட்டிருந்தது. தொடர்ந்து உரையாடலுக்கான நேரத்தில் வெண்முரசு சார்ந்தே வினாக்கள் எழுப்பப்பட்டன. குமாரசாமி ஜெமோவின் வலைத்தளத்தை ஆர்வத்தோடு அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார் என்பது தெளிவானது. அவர்கள் வாசித்தற்கான அறிகுறிகள் அவ்வினாக்கள்.

 நாடக இயக்குனர் கோமதியோடு

எரிதழல் குறுநாடகத்தைப் பற்றி இயக்குனர் கோமதி,  ஜெமோவின் அபிப்பிராயத்தைக் கேட்டார். ஜேமோ தனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது என்றார். அந்நாடகத்தை ஒரு காவிய நாடககமாக  முன்னெடுத்திருந்தால் மேலும் செறிவாக இருந்திருக்கும் என்றார். மலேசியாவில் அது சரியாக ரசிக்கப்படாது என்று எண்ணிக்கொண்டேன்.
மாணவர்கள் அவரோடு நிழற்படம் எடுத்துக்கொள்ள ஆரவமாக இருந்தனர். கல்லூரியில் பேசுவது உற்சாகக் குறைவானது என்ற தன் அபிப்பிராயத்தை ஜெமோ மலேசிய மண்ணில் அன்று மாற்றிக்கொண்டிருக்கக்ம் கூடும்.

மறுநாள் இன்னொரு ஆசிரியர் பயிற்சிக்கல்லூரியில் அவரின் நிகழ்வு. அது ஆஸ்ரமத்திலிருந்து ஒரு மணி நேரப் பயணம். அது இரவு நிகழ்ச்சியாக அமைந்திருந்ததால் அன்று காலை மலேசியாவில்  சோழர் ஆட்சி காலத்தில் கடாரத்திலும் (மலேசிய வடக்கு மாநிலம்) அவன் கால் பதித்த அரசாண்ட ஒரு நிலப்பகுதி ஒரு வரலாற்றுச் சான்றாக இன்றைக்கு பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. அந்த வரலாற்றிடத்தை 2010 லேயே ஜெமோ பார்த்திருந்தார். ஆனால் அவரோடு வந்த கிருஷ்ண்னும், ராஜமாணிக்கமும் பார்க்க ஆவலாய் இருந்தார்கள். அவர்களை அங்கு கொண்டு செல்வது யுவாவின் பொறுப்பு. அன்று மதியம் எங்கள் வீட்டில் அவர்களுக்கு மதிய விருந்துபசரிப்பு.

கடாரத்தில் சோழர் காலத்து வரலாற்றுச் சான்றுகள்

அவர்கள் வருகைக்கு நான் வீட்டில் காத்திருந்தேன். என் வீடு சோழ அரசு நிர்வகித்த கடாரத்துக்கு (லெம்பா பூஜாங்- கடல் நாகம்) என்று வரலாற்றிடத்துக்கு அருகேதான் இருக்கிறது. அவர்கள் மணி 3.00 வரைக்கும் வீடு வந்து சேரவில்லை!


தொடரும்...