ஓடாதே -கதை விமர்சனம்

22.7.12ல் ஞாயிறு தினக்கதிரில் பிரசுரமான ஓடாதே கதையைப் பற்றி என் பார்வை 
ஓடாதே கதையை ஒரு கட்டாயத்தின் பேரில், ஒரு ஆர்வமற்ற மனநிலையோடுதான் வாசிக்க ஆரம்பித்தேன். ஆனால் கதையைத் தொடங்குவதற்கு முன்னாலேயே பொதுவாகவே புதியவர்களின் படைப்பை வாசிக்கும்போது  தோன்றும் முன்சலிப்பு, கதையைத் தொடங்கியதும் பட்டென விலகிக்கொண்டது. தொடங்கியபோது உண்டான ஆர்வநிலை முடியும் வரை அகலவே இல்லை என்பதிலிருந்தே இக்கதை மிக அருகில் வந்தமர்ந்து என்னோடு கைகோர்த்துக்கொண்டு கடைசிவரை பயணித்தது.
 நேர்க்கோட்டு உத்தியையச் சார்ந்து கதையைப் பின்னியிருக்கிறார் ஐஸ்வரி. Linear என்று சொல்லக்கூடிய நேர்க்கோட்டு உத்தி மிகப் பழைய கதைசொல்லும் பாணி. ஆனாலும் இக்கதைக்கு (கருவுக்கு) இவ்வுத்தியின் செய்நேர்த்தி  மிகப் பொருத்தமாவே அமைந்துருந்தது. மொழி நடையின் அழகியல் இதற்குக் கூடுதல் சான்று.
   ருக்குமணி டீச்சரில் தொடங்கி அவரிடமே ஒரு அதிரடி முடிவோடு வந்து நிற்கிறது கதை.
   பொதுவாகப் பள்ளிகளில் ருக்குமணிச் டீச்சர்களின் சாகசங்களால் சமூகத்தில்  சாதனையாளர்களாக வரவேண்டியவர்களை எண்ணற்றவர்களை மிகச் சாதூர்யமாக ,அதிலும் மிக துச்சமாக தெருவில் எரிந்ததுவிடுவதுண்டு. அப்படி இல்லையென்றால் நமக்குள் ஏன் இத்தனை குண்டர்கள் , குற்றங்கள், கொலைகள்? ருக்குமணி டீச்சர்கள்தானே அவர்களின் தொடக்க நிலை உருவாக்கிகள்! .(கணிதப் பாடத்தின் மேல் எரிச்சலை உண்டாக்கிய கைங்கர்யத்தால் இவ்வாறான மாணவர்கள் உருவாகிவிடுகிறார்கள்)
   கதாசிரியர் ருக்குமணி டீச்சர் பற்றிய பாத்திரப் படைப்பை மிக அங்கதத் தொனியில் சொல்லிக்கொண்டு போகும் தருணத்தில் , சாமான்ய வாசகனுக்குத் உண்டாக்குகின்ற கோபம் மிக முக்கியமானது. இந்த அழகியலில் தான் வாசகன் கதையோடு கூடிவிடுகிறான். ருக்குமணி டீச்சர் கணிதம வராத கதை சொல்லிக்கு உண்டாக்கும் மன அழுத்தத்தையும், ஏமாற்றத்தையும் கதை சொல்லியின்(முக்கிய கதாப்பாத்திரத்தின்) மேல் கரிசனத்தை உண்டு பண்ணுகிறது.  வாசகனுக்கு மாணவிமேல் கரிசனமும் ,ருக்குமணி டீச்சரின் மேல் கோபமும் உண்டாக்கும் கதைப் போக்கு கதையின் இறுகப் பிடித்துக்கொண்டு வாசகனை கதைக்குள் ஒன்றிடவைத்துவிடுகிறது ,
     இக்கதையின்மையப் புள்ளியாக கதைசொல்லி முன்னின்றாலும், கதை கலிவித்துறையின் முகாமையான பின்னடைவை ஒன்றை மிக கவனமாக் முன்னகர்த்திய வண்ணம் இருக்கிறார். ஆசிரியர் மாணவரை சிறுமை செய்வதலும், மாணவர்கள் மற்ற துறைகளில் ஆர்வமாக ஈடுபடுதலைக் கருணையற்று வெட்டி எறிவதிலும், மாணவ சமூகத்தைச் சோதனையை நோக்கியே மூலைச் சளவை செய்வதிலும்...விளையாட்டெல்லாம் உப்புக்கும் ஆகாது என்ற துர்போதனை செய்தலையும் பிரச்சார வாடை அறவே தலைகாட்டசெய்யாமல் கதைக்குள் ஊடாட வைத்திருக்கிறார். மாணவர்களின் இயல்பாக விரும்பும் துறையில் குறுக்கே நின்று ,சிதைத்து தங்களின் குறுகிய நோக்குக்குக்காக மடைமாற்றம் செய்து அவர்களின் வாழ்வை பலியிட்டுவிடும் கல்வித்துறையினரின் பிற்போக்கு நிலையை கதை சொல்லாமலே சொல்லிவிடுகிறது.  சமீபத்தில் நடந்து முடிந்த சுக்மா தடகள ஓட்டப்பந்தயத்தில் காலங்காலமாக நாம் பெறும் வெற்றிக்கிண்ணங்களை பிற இனத்தவர் தட்டிச்சென்ற காரணத்தை ஆராய்ந்தால் ருக்குமணி டீச்சர்களின் வன்மம் புரிபடும்.
   இதில் முரணான இரண்டு பாத்திரங்களின் படைப்புத்திறன் சுட்டிக்காட்டப் பட வேண்டிய அம்சம். அவர்களின்  குறிக்கோளை நிறைவேற்றும் விடாப்பிடி கதைக்குள்ளிருந்து வாசகனை வெளியேற விடாத படைப்புச்சாதூர்யம் பாராட்டத்தக்கது. ருக்குமணி, மாணவி(கதைசொல்லி) மேல் வலிந்து செலுத்தும் கணித வாய்ப்பாட்டு மனனமும் , அதன் மேல் விருப்பமுற்று ஓட்டப்பந்தயத்தில் தன்னை ஒப்புக்கொடுத்துவிட்ட மாணவியும் இந்த முரணியக்கத்துக்கு நல்ல அடையாளம். இது கதையை சோர்வடையாமல் நகர்த்திச் செல்ல உதவியிருக்கிறது.
    கல்விச்சான்றிதழ் மட்டுமே வாழ்வைச் செம்மையாக்கும் என்ற கருத்தாக்கம் கல்வியாளர்களாலும் அரசியல் வாதிகளாலும் கட்டமைக்கப் பட்ட ஒன்று. இது தவறான ஒன்று என்பதை ஓடாதே கதை வலிந்தே நிறுவியிருக்கிறது. மாணவர்களின் அபிலாசைளை களவாடுகின்ற இச்சமூகத்தின் மீதான கோபமும்,அதனைமடைய முடியாது தவிக்கும் அவர்களின் கையறு நிலையையும் நாம் அடிக்கோடிட்டுக்கொள்ள வேண்டும்.
    இந்த ஒற்றைக் கதையோடு  இலக்கியவாழ்வை முன்னெடுக்க வேண்டும் ஐஸ்வரி. சமீபத்திய தினக்குரல் கதைகளை வாசித்து வந்தவன் ஓடாதே கதையை வாசித்து, மூச்சுவாங்க சற்றே நின்று இதனை எழுதுகிறேன்-அல்லது கதை எழுத வைத்தது.
(இக்கதை கதாசிரியரின் கைவண்ணமாக இருக்கவேண்டுமே என்பதே என் நம்பிக்கை)