இந்தியர்களின் வாக்கு வேட்டைக்காக நஜீப்பின் அரசியல் வியூகம்

                                                 Najib                                        Anwar
 
             இன்றைய மலேசியப் பிரதமர் நஜிப் முந்தைய பிரதமர்களைவிட சற்று வித்தியாசமானவர். எந்த நேரத்திலும் நாடு எதிர் நோக்கியிருக்கும் பொதுத்தேர்தலில் ஆளுங்கட்சி வெற்றி பெற அவர் எதிர் நோக்கியிருக்கும் சவால்கள் முந்தைய எந்தப் பிரதமரும் சந்தித்திராதது. 2008க்குமுன்னர் தேசிய முன்னணி நாடாளுமன்றத்தை எளிதில் கைப் பற்றி ஆட்சி பீடத்தில் தன்னை அமர்த்திக் கொண்டது. ஆனால் இன்றைய நிலை முற்றிலும் வேறு வடிவம் கொண்டு அச்சுறுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது.   
   
               முந்தைய காலங்களைவிட தற்சமயம் எதிர் கட்சிகள் குரல் ஓங்கியிருப்பதே காரணம். எதிர்கட்சித் தலைவர் அன்வர் இப்ராஹிம் தேர்தலில் ஜெயிப்பதற்கான அரசியல் வியூகமும் முன்னகர்வும் பிரதமரை மிகுந்த கவலைக் குள்ளாக்கியிருக்கிறது. அதனாலேயே அவர் தன் அரசாங்கத்தின் மரபான இனவாத அரசியல் பாணியைக் கைவிட்டு ‘எல்லாருக்கும் எல்லாமும்’ என்ற கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் தன்னை தகவமைத்துக்கொண்டு கவனமாகக் காயை நகர்த்தியபடி இருக்கிறார். 2008ல் நடந்து முடிந்த தேர்தலுக்குப் பிறகு , எதிர்கட்சி கிட்டதட்ட ஆட்சியைக் கைப்பற்றிவிடக்கூடிய சாத்தியங்கள் தெரியத் தொடங்கின. அதன் நீட்சியாக இந்தத் தேர்தல் எதிர்க் கட்சியின் கையில் விழுந்துவிடும் என்று மக்கள் எதிர்பார்த்து நிற்கின்றனர். அரசியல் கருத்தாக்கங்களும் ஆரூடங்களும் இந்த எதிர்பார்ப்பைத்தான் நிறுவுகின்றன.  அப்படி அரசு எதிர்கட்சி  ஆட்சியை வென்றால்   இதுவரை   மலேசிய வரலாறு கண்டிராத அதிர்ச்சி தேர்தல் முடிவாகத்தான் அது அமையும். (நாடு சுதந்திரம் பெற்ற நாள் தொட்டு இன்று வரை தேசிய முன்னணியே ஆட்சியைக் கைப்பற்றி தன் ‘இஷ்டப்படி’ ஆண்டு வந்தது.)
       
             மக்களின் எண்ணமும் பெரும்பாலும் எதிர்கட்சிக்கு வாய்ப்பளிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்தையே கொண்டிருக்கிறது. நான் புழங்கும் எல்லாத் தரப்பினரிடமிருந்தும் கிடைக்கப் பெற்ற வாய்மொழி தகவல் இது . இது வாய்வழித் தகவல்யதானே என்று  ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டீர்கள். ஆனால் இணையம், டிவீட்டர், முகப் பக்கம், அனைத்துலக ஊடகத் தகவலின் அடிப்படையில் இதனை அருதியாக கட்டியங் கூறலாம். இம்முறை எதிர்க் கட்சியின் வாய்ப்பு கூடுதல் பிரகாசத்தோடு ஒளிர்கிறது.
      
             2008ல் மலேசிய இந்தியர்கள் பெரும்பாலும் எதிர்க் கட்சிக்கே வாக்களித்தன. ஹிண்ட்ராப் போராட்ட அலை அவர்கள் மடை மாற்றம் செய்துவிட்டிருந்தது ஒரு முக்கியக் காரணம். இந்தியர்களின் அடிப்படைத் தேவைகளை அரசாங்கம் நிவர்த்தி செய்யாமல் இருந்ததே அதற்குக் காரணம். அதனைக் கறாராக முன்னெடுத்த ஹிண்ட்ராப் போராட்டக் குழுவுக்கு இன்றைக்கும் மக்கள் சிலர் நன்றி பாராட்டி நெகிழ்ந்து போகின்றனர்.  அந்தப் போராட்டத்தின் பலனாக இன்றைக்கு இந்தியச் சமூகம் இழந்த பல வாய்ப்புகளை மீட்டுக்கொணர வழிவகுத்திருக்கிறது. ஆனாலும் ஐம்பதாண்டுகள் இழப்பை இந்த நான்கு ஆண்டுகளில் சரி செய்துவிட முடியுமா என்ற எண்ணம் படித்தவரிடையே எழும் முகாந்திரமான கேள்வி.
   
              நஜீப் பிரதமராக வந்தவுடன் சமூகங்களிடையே நிலவிய கல்வி, சமூக , பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வுதான் 2008 தேர்தல் முடிவை நிர்ணயித்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்துவிட்டிருந்தார். அதிலும் ஹிண்ட்ராப் இயக்கப் போராட்டம் இந்திய இனத்துக்கு மட்டுமின்றி மற்ற இனத்தையும் உசுப்பி விட்டு இந்த இனப் பாகுபாட்டுப் பிரச்சினையைக் கிளப்பிவிட்டிருக்கிறது என்பதை படிப்பினையாக் கொண்டே நஜீப் இந்திய சீன சமூகம் எதிர் நோக்கிய பிரச்னைக்கு தீர்வு காண, மிகுந்த முனைப்போடு செயல் பட்ட வண்ணம் இருக்கிறார். ‘என்ன வேண்டும் கேள் மனமே’ என்பதோடு நின்றுவிடாமால் ‘நீங்கள் தட்டவே தேவையில்லை நான் தருவேன், நீங்கள் கேட்கவே தேவையில்லை நான் வருவேன்,’ என்ற எதிர்கொண்டு வருவதும், பூட்டிக்கிடந்த வாசலைத் தட்டித் திறந்து உதவி செய்வதுமாய் இருக்கிறார் நஜிப். இதனால் சீனச் சமூகம் உச்சி குளிர்ந்துவிட்டது என்று சொல்லிவிட முடியாது. கொடுப்பதெல்லாம் வாங்கிக் கொண்டு பெருக்கல் குறியை மட்டும் யாருக்குப் போடுவதென்ற ஒரு தீர்க்கமான குறிக்கொளோடுதான் இருக்கிறது. பினாங்கு மாநிலம் எதிர்க் கட்சியான ஜனனாயக செயல்கட்சியின் ( பெரும்பாலும் சீனச் சமூகத்தினரைக் கொண்ட அரசியல் கட்சி)  கையில் விழுந்த நாள் தொட்டு அது காட்டிவரும் முன்னேற்றம் , முந்தைய ஆளுங்கட்சி அரசின் பலவீனங்களைக் துல்லியமாக அடையாளம் காட்டி தன் இருப்பை ஸ்திரப் படுத்திக் கொண்டிக்கிறது. அதனைச் சீன சமூகம் அங்கீகரித்து தங்கள் சமூகத்தின் கெட்டிக்காரத்தனத்துக்கான நிரூபனமாக நிறுவிய கர்வத்தோடு தன்னை பிற இனத்திடம், குறிப்பாக மலாய்க்கார இனத்திடமும், பொதுமையில் மக்களிடமும் தன்னை அடையாளம் காட்டிக் கொள்ளத் தவறவில்லை. சீன சமூகம் ஆளுங்கட்சிக்கு வாக்களிக்காது என்பதற்கான மிக முக்கியக் காரணங்களில் ஒன்று இது.
              
             ஆனால் இந்திய சமூகம் யாருக்கு வாக்களிக்கும் என்று என்னைக் கேட்டால் நான் ஆளுங்கட்சிக்குத்தான்  பெரும்பாலானோர் வாக்களிக்கப் போகிறார்கள் என்று சொல்வேன்.
   
               ஏன்? ஹிண்ட்ராப் போராட்ட உணர்வு மங்கிவிட்டதா என்ற கேள்வி இத்தருணத்தில்  கண்டிப்பாய் எழும். நான் அதற்கும் ஆம் என்றே பதிலுரைப்பேன்.
   
            அது எப்படி என்ற தொடர் வினாவைக் கேட்பீர்கள்.
    2008ல் நடந்த ஹிண்ட்ராப் இயக்கப் போராட்டம் இந்திய சமூகத்துக்கு அரசாங்கம் இழைத்த போதாமையை உள் நோக்கமாகக் கொண்டது. அரசாங்கம் இந்தியர்களின் அடிப்படை தேவைகளை நிவர்த்தி செய்யாமையால் உண்டானது. ஆனால் இந்த நிலையை மெல்லக் கலைந்து வருகிறார் நஜீப். இனி அரசாங்கம் ஒரு கண்ணில் வெண்ணையும் மறு கண்ணில் சுண்ணாம்பும் வைக்காது என்று உறுதிபடக் கூறியும், நடந்தும் வருகிறார் . (தேசிய முன்னணி வெற்றி பெற்ற பின்னர் என்ன நடக்குமென்று இங்கே நான் ஆரூடம் கூற விரும்பவில்லை) இன்றைக்கானத் தோசையை இந்தியர்களுக்குக்  கிழி படாமல் கொடுப்பதில் கூடுதல் கவனமாக இருக்கிறார் நஜீப். இது ராஜ தந்திரம் என்றும், ஓட்டு வேட்டை என்றும் குத்தலாகக் கூறுகிறார்கள் தெளிவுள்ளவர்கள். இந்தியர்கள் தெளிவுள்ளவர்கள் எத்தனை சதவிகிதம் என்று கணக்குப் போட்டுப் பார்த்தால் வண்டவாளம் தண்டவாளத்தில் ஓடும்! இப்படி ஒரு சமூகத்தின் கண்கள் திறக்கப் படாமல் இருந்ததற்கு காரணி யார் என்ற காரணமும் தெரியாதவர்கள் பெரும்பாலான இந்தியர்கள்.
  
                 அதனால்தான் சொல்கிறேன் இந்தியர் ஓட்டு ஆளும் தேசிய முன்னணிக்குத்தான். சரி இதற்காக நான் கூறும் காரணங்கள் ஒத்து வருகிறதா என்று பாருங்கள்.

1. புதிய பிரதமர் கேட்டதெல்லாம் கொடுக்கிறார். அரசாங்கம் தன் தவற்றை உணர்ந்துவிட்டது. இனி எல்லாம் நல்லதாகவே நடக்கும் என்ற மனப்பாண்மை வளர்ந்து வருகிறது. அதற்கான நடவடிக்கை கை மேல் பலன் அளிக்கத் துவங்கியும் விட்டது.( ஒரு புதிய தமிழ்ப் பள்ளி கட்டுமானம் தொடக்கப் பட்டுவிட்டது, கெடா மாநிலத்தில்) முன்னர் அரசாங்கம் புதிய தமிழ்ப்பள்ளி நிறுவப் படுவதற்கான எந்த அக்கறையும் காட்டவில்லை. மறைம்கமாக அதனை முடக்கவே முன்நின்றது.

2. மன்னித்து குற்றங்களை மறந்துவிடும் மனப் போக்கு இந்தியர்களுக்கு இயல்பாகவே அமைந்துவிட்டது. அதனால் பழையதை வசதியாக மறந்துவிட்டார்கள்.

3. இந்தியர்கள் அதிகாரத்துக்கு அடிபணிந்த மரபில் இருந்து வந்தவர்கள். ஒருவகையில் அதிகாரத்தின் கீழ் வாழ்வது பழக்கமாகிப் போய்விட்டது. தேசிய முன்னணி அதிகார அரசாங்கமாகத்தானே இருந்தது( இருக்கப் போகிறது .உள்நாட்டுப் பாது காப்புச் சட்ட, மலாய்ச் சமூகம் எஜமானச் சமூகம் என்ற கோட்பாட்டை வரையறுத்து வைத்து நிறுவ முனைவது) அப்படியானால் மலாய்ச் சமூகம் அதிகாரச் சமூகம் தானே?

4.,இந்தியரகள் பெரும்பாலும் அரசு சார்ந்த ஊடகத்தையே படிப்பவர்கள்.  தொலைக் காட்சி, வானொலி,  போன்ற மின் ஊடகங்களையும், செய்தித்தாட்கள் போன்ற அச்சு ஊடகங்களுமே உண்மையான தகவலைத் தரும் என்று நம்புபவர்கள். இன்றைக்கான நவீனத் தகவல் மையங்களான் அவர்களுக்கு எட்டாத ஒன்றாகவே இருக்கிறது. அல்லது கால மாற்றத்துக்கு ஏற்ப நவீன ஊடக வாய்ப்பைத் தேடிப் போகாதவர்கள். எனவே முற்போக்கான, தர்க்கரீதியான தகவல்கள் அவர்களைச் சேர்வதில்லை.

5. எதிர்க் கட்சி வெற்றிபெற்றால் ஆர்ப்பாட்டம் நடக்கும் என்று நினைத்து அஞ்சுகிறார்கள். எதற்கு எலிகப்டரில் போகும் சனியனை ஏணிவைத்து இறக்கி குத்துதே குடையுதே என்று வருந்தவேண்டும்?  இந்தியர் மட்டுமேவா சனியனுக்கு ஏணி பிடிக்கப் போகிறார்கள்?

6. ராமன் ஆண்டால் என்ன? ராவணன் ஆண்டால் என்ன? நடப்பது நடக்கட்டும் என்ற போக்கு உடையவர்கள் இந்தியர்கள்.

7. எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமான காரணம் 2008ல் ஒற்றுமையாக இருந்து போராடிய ஹிண்ட்ராப் குழு இன்றைக்கு நவக்கிரகங்களாய்  ஆளுக்கொரு திசையில் முகங்களைத் திருப்பிக் கொண்டு விட்டார்கள். நம் சமூகத்தில் இருக்கும் மிகப் பெரிய பலவீனமிது. தங்களுக்கு விழிப்புணர்வையும் வழிகாட்டலையும் வழங்கிய தலைமைத்துவம் இன்றைக்கு  இல்லையே.  இ வர்களே    இப்படியென்றால் தங்கள்
தலையெழுத்தை வேறு யாரிடம் ஒப்படைப்பது  என்ற சந்தேகம் எழுந்திருக்கிறது!

    இதையெல்லாம் கருத்தில் கொண்டே இந்தியர் ஓட்டு ஆளும் கட்சிக்கே போய் விழும் என்று சொல்லலாம். ஆனால் இந்தியர் ஓட்டுகள் மட்டுமே (ஏறத்தாள ஏழு விகிதம்)  ஆளப்போகும் அரசை நிர்ணயித்துவிடும் என்பது ஒரு அபத்தமான கருத்துதான். இருப்பினும் இந்தியர் வாக்கு அரசு வேட்பாளர்களின் வெற்றி தோல்வித் தருணங்களின் இக்கட்டான தடுமாற்ற நிலையிலிருந்து கண்டிப்பாய் கைதூக்கிவிட்டுவிடும்.  இதுவே நஜீப்பின் நம்பிக்கை. இதற்காகத்தான் நஜீப் இந்தியர்களின் நம்பிக்கையை மீட்கத் துடித்து மெல்ல மெல்ல பெற்றும்விட்டார் என்றும் கருதலாம்.
            (சீனர்களின் வாக்களிப்பு அரசியலையும் அடுத்து காணலாம்)