5. நீண்ட நெடிய பயணம்.
டில்லியில் 2 மணிக்கு ரயில் ஏற ஒன்றரை மணிக்கெல்லாம் நிலையத்துக்கு வந்து விட்டோம். இரண்டு இரவுகள் மட்டுமே அமிர்த சரஸில் தங்குவதால் சிறிய பயணப்பையிலேயே இரண்டு நாட்களுக்குத் தேவையான் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டோம். அப்படியும் பயணப்பை கனக்கத்தான் செய்தது. நீண்ட நேரம் சுமக்கையில் தோள் பட்டை 'னங்கென்று விண்டது.
பயணப் பேருந்திலிருந்து இறங்கி ரயில் நிலையத்தில் அம்ரிஸ்டார் பிலாட் பாரத்துக்குச் செல்ல அரைமணி நேரம் நடக்க வேன்டும். படியில் ஏறி இறங்க வேண்டும். மக்கள் நெருக்கடி மோதும், முட்டும். சுமைதூக்கும் கூலிகள் நம்மை பொருட்படுத்தாது விரைந்து நடப்பார்கள். நாம்தான் ஒதுங்கி வழிவிட வேண்டும்.
ரயில் நிலையத்தை அடைவதையும் கிளம்புவதையும், அறிவித்தபடியே இருக்கிறார்கள். நம் உடமைகளை நம் கவனமாகப் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டி வரும் அறிவிப்பு நம்மை உஷார் படுத்துகிறது. வெளி நாட்டில் இருக்கும்போது இயல்பாகவே இரட்டிப்பு கவனத்துடன்தான் இருப்போம். தனியாளைப் பயணம் செய்யும்போது மேலும் பலமடங்கு உஷார் வந்துவிடும்.
நாங்கள் பயணம் செய்த ரயில் நிலையத்தை வந்து அடைய அரைமணி நேரம் தாமதம். இந்தியாவில் இது மிகச் சாதாரணம். ஆயிரக்கணக்கான மைல் தூரத்துக்கு தண்ட வாளங்கள் போடப்பட்டிருக்கின்றன. நாம் பயணம் செய்யும் பாதையில் எங்காவது தடங்கல் நேர்ந்தால் பயணம் தாமதமாவது சகஜம். அரை மணி நேரம் பரவாயில்லை. சில சமயங்களில் அரை நாள்கூட ஸ்தம்பித்துவிடும், எங்காவது ஆள் நடமாட்டமே இல்லாத 'அத்துவான' இடத்தில்.
அம்ரிஸ்டார் - பரபரப்பான பட்டணத்திலும் குதிரை வண்டிகள்
வெளியே மூத்திர வாடை நிற்க விடாமல் செய்கிறது. ரயில் நிலையத்தில் நிற்கும்போது சிறுநீர் கழிக்காதே என்று எழுதிப்போட்ட அறிவிப்பை யார் பொருட்படுத்துகிறார்கள்?
உள்ளே புகுந்தவுடன் வாடை கம்மியாகிவிடுகிறது. முதல் வகுப்பு குளிர் சாதன வசதியுடையது. நிம்மதியாக சாய்ந்து உட்கார வசதியான இருக்கைகள்.
அமர்ந்தவுடன் டீ கொண்டு வருகிறார்கள். சற்று நேரத்தில் சோனா பப்டி, கேக்கும் காப்பியும் பரிமாறுகிறார்கள். ஒரு லிட்டர் தண்ணீர் புட்டி கொடுக்கிறார்கள். சற்று நேரத்தில் பகல் உணவு வந்துவிடும். இவற்றை எல்லாம் ஒரு மணி நேரத்துக்குள் நடந்து முடிந்துவிடும். பயணமோ ஆறரை
மணி நேரம் போகும். தன்னுடைய பரிமாறும் வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு அக்கடா என்று உட்காரவே இப்படி அடுத்தடுத்து செய்கிறார்கள் பணியாட்கள். தூங்குவதற்கு நேரத்தை விரட்டிப் பிடிக்கும் தந்திரம் இது!
ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருக்கும் , கொஞ்சம் ஆங்கிலம் தெரிந்த பணியாளிடம்
கேட்டேன். " என்னப்பா இது ஆறரை மணி நேரத்துக்கு விட்டு விட்டு உணவு தரவேண்டியதை ஒரே மூச்சில் தருகிறீர்களே, நியாயமா?"
அவன் தலையைச் சொரிந்து கொண்டே 'ரெஸ்ட் சார்" என்றான். அவன் முகத்தில் ஒரு மன்னிப்புப் புன்னகை தோன்றி மறைகிறது. நமக்கும் கொஞ்சம் கரிசனம் வந்துவிடுகிறது.
தின்னா தின்னு தின்னாவுட்டா போ என்பதற்காகவே இப்படிச் செய்கிறார்கள். உணவை உண்டு முடித்தோமோ இல்லையோ, மிச்சத்தை நீக்கிவிட்டு, உடனே அடுத்த உணவு வந்துவிடும். கடைசியில் கொண்டு வந்து வைத்த இரவு உணவைச் சாப்பிடக் கூட முடியவில்லை. ஒம்பவில்லை. டீயும், தேனீரும் கேக்கும், பலகாரமும், வயிற்றுக்குள்ளிருந்து அடுத்த படி நிலைக்குப் போக மறுத்துக்கொண்டிருந்தது. கழிவறைக்குப் போக நேர்ந்துவிடுமோ என்ற மன உலைச்சல் ஊடுறுத்துக்கொண்டே இருக்கிறது.
ஒருமுறை கழிவறைக்கு போய்விட்டு வந்த பிறகு, வேண்டாம் இந்த வில்லங்கம் என்றே தோன்றியது.
கழிவறைக் குழி வழியாகப் பார்க்கும் போது தண்டவாளப் பாதை தறிகெட்டு ஓடுவதைக் காணமுடியும். சிறுநீரோ, மலமோ, வாந்தியோ அதன் வழியாக ரயில் பாதையில் தான் கொட்டும். நீர் ஊற்றி கழுவிவிடும் அளவுக்கு தண்ணீர் வசதி
ரயிலில் இல்லை, குழாயோடு சின்னச் சங்கிலியில் பிணைக்கப் பட்ட ஒரு குவலை. அதற்குள் தண்ணீரப் பிடிக்க சற்று நேரம் இடைவிடாமல் பிடியை அழுத்தியவண்ணம் இருக்க வேண்டும். குழாய் கழிவுக்குழிக்கு மிக அருகில்
தரையோடு பிணைக்கப் பட்டிருக்கும். ரயில் ஓடும்போது ஆடிக்கொண்டே பீய்ச்சப்படும் சிறுநீர் அதில் பட வசதியாக வைக்கப் பட்ட குவலை. எப்படி அதனைத் தொடுவது? என்னதான் முதல் கிலாஸ் வகுப்பாக இருந்தாலும் கழிவறைச் சுத்தம் என்பது சுட்டுப் போட்டாலும் வராது இந்தியாவில். கழிவறைச் சுத்தம்பற்றி ஏண்டா இப்படி அலட்டிக்கிறீங்க என்பது போன்ற அக்கறைன்மை நாடு முழுதும் உள்ள மக்களிடம் காணமுடியும்.
ஆமாம் ! குவலையை ஏன் நீர்க் குழாயோடு இரும்புச் சங்கிலியில் கட்டிப் பிணைத்திருக்கிறார்கள்? அது கூட பலமுறை களவாடப் பட்டிருக்கிறது என்பதால் தானே?
பரிமாறப் பட்ட உணவெல்லாம் இந்த கழிவறைக்கு அருகே உள்ள சிறிய அறையில்தான் தயார் செய்கிறார்கள். என்ன செய்வது குறைந்தது எட்டுமணி நேரத்துக்கு உண்ணாமல் இருக்கமுடிந்தால் இவை எல்லாவற்றையும் சகித்துக் கொள்ளலாம். அல்லது முன்னேற்பாடாக கையோடு உணவு கொண்டு வந்திருக்கலாம்.
பகல் நேரப் பயணமாதலால் கழிவறை நினைவெல்லாம் மறுதலிக்கும் படி பச்சை பூசிக்கிடக்கும் வயல் வெளி சன்னலுக்கு வெளியே. திட்டுத் திட்டாய் கிராமங்கள். கோதுமை, அரிசி வயல்கள்தான் அவை. செழித்துக் கொழுத்துக் காட்சி தருகிறது.
கண்களை ஈர்க்கும் அந்த உன்மத்த பூமி செழிப்புக்கு இரண்டு காரணங்கள் சொல்வேன்.
கங்கையின் கிளை நதி இங்கே தாராளமாய் ஓடுகிறது. பஞ்சாப்பில் பஞ்மில்லை. இரண்டாவது காரணம் தண்டவாளத்தில் மனிதர்களிடமிருந்து ஊறும் வற்றாத 'நிதிநீர்"
அணிவகுப்பின் போது
காலை அமிரிஸ்டாரில் தங்கிவிட்டு பொற்கோயில், காளிக்கோயில், தீப்பொறி பறக்கும் பாகிஸ்தான் இந்திய எல்லையில் தினமும் நடக்கும் ராணுவ அணிவகுப்பு பார்க்கத் திட்டம்.
( வாசிப்பவர்கள் ரெண்டு வார்த்தை கருத்துரைத்துவிட்டுப் போகலாமே)
தொடரும்......
டில்லியில் 2 மணிக்கு ரயில் ஏற ஒன்றரை மணிக்கெல்லாம் நிலையத்துக்கு வந்து விட்டோம். இரண்டு இரவுகள் மட்டுமே அமிர்த சரஸில் தங்குவதால் சிறிய பயணப்பையிலேயே இரண்டு நாட்களுக்குத் தேவையான் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டோம். அப்படியும் பயணப்பை கனக்கத்தான் செய்தது. நீண்ட நேரம் சுமக்கையில் தோள் பட்டை 'னங்கென்று விண்டது.
பயணப் பேருந்திலிருந்து இறங்கி ரயில் நிலையத்தில் அம்ரிஸ்டார் பிலாட் பாரத்துக்குச் செல்ல அரைமணி நேரம் நடக்க வேன்டும். படியில் ஏறி இறங்க வேண்டும். மக்கள் நெருக்கடி மோதும், முட்டும். சுமைதூக்கும் கூலிகள் நம்மை பொருட்படுத்தாது விரைந்து நடப்பார்கள். நாம்தான் ஒதுங்கி வழிவிட வேண்டும்.
ரயில் நிலையத்தை அடைவதையும் கிளம்புவதையும், அறிவித்தபடியே இருக்கிறார்கள். நம் உடமைகளை நம் கவனமாகப் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டி வரும் அறிவிப்பு நம்மை உஷார் படுத்துகிறது. வெளி நாட்டில் இருக்கும்போது இயல்பாகவே இரட்டிப்பு கவனத்துடன்தான் இருப்போம். தனியாளைப் பயணம் செய்யும்போது மேலும் பலமடங்கு உஷார் வந்துவிடும்.
நாங்கள் பயணம் செய்த ரயில் நிலையத்தை வந்து அடைய அரைமணி நேரம் தாமதம். இந்தியாவில் இது மிகச் சாதாரணம். ஆயிரக்கணக்கான மைல் தூரத்துக்கு தண்ட வாளங்கள் போடப்பட்டிருக்கின்றன. நாம் பயணம் செய்யும் பாதையில் எங்காவது தடங்கல் நேர்ந்தால் பயணம் தாமதமாவது சகஜம். அரை மணி நேரம் பரவாயில்லை. சில சமயங்களில் அரை நாள்கூட ஸ்தம்பித்துவிடும், எங்காவது ஆள் நடமாட்டமே இல்லாத 'அத்துவான' இடத்தில்.
வெளியே மூத்திர வாடை நிற்க விடாமல் செய்கிறது. ரயில் நிலையத்தில் நிற்கும்போது சிறுநீர் கழிக்காதே என்று எழுதிப்போட்ட அறிவிப்பை யார் பொருட்படுத்துகிறார்கள்?
உள்ளே புகுந்தவுடன் வாடை கம்மியாகிவிடுகிறது. முதல் வகுப்பு குளிர் சாதன வசதியுடையது. நிம்மதியாக சாய்ந்து உட்கார வசதியான இருக்கைகள்.
அமர்ந்தவுடன் டீ கொண்டு வருகிறார்கள். சற்று நேரத்தில் சோனா பப்டி, கேக்கும் காப்பியும் பரிமாறுகிறார்கள். ஒரு லிட்டர் தண்ணீர் புட்டி கொடுக்கிறார்கள். சற்று நேரத்தில் பகல் உணவு வந்துவிடும். இவற்றை எல்லாம் ஒரு மணி நேரத்துக்குள் நடந்து முடிந்துவிடும். பயணமோ ஆறரை
மணி நேரம் போகும். தன்னுடைய பரிமாறும் வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு அக்கடா என்று உட்காரவே இப்படி அடுத்தடுத்து செய்கிறார்கள் பணியாட்கள். தூங்குவதற்கு நேரத்தை விரட்டிப் பிடிக்கும் தந்திரம் இது!
ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருக்கும் , கொஞ்சம் ஆங்கிலம் தெரிந்த பணியாளிடம்
கேட்டேன். " என்னப்பா இது ஆறரை மணி நேரத்துக்கு விட்டு விட்டு உணவு தரவேண்டியதை ஒரே மூச்சில் தருகிறீர்களே, நியாயமா?"
அவன் தலையைச் சொரிந்து கொண்டே 'ரெஸ்ட் சார்" என்றான். அவன் முகத்தில் ஒரு மன்னிப்புப் புன்னகை தோன்றி மறைகிறது. நமக்கும் கொஞ்சம் கரிசனம் வந்துவிடுகிறது.
தின்னா தின்னு தின்னாவுட்டா போ என்பதற்காகவே இப்படிச் செய்கிறார்கள். உணவை உண்டு முடித்தோமோ இல்லையோ, மிச்சத்தை நீக்கிவிட்டு, உடனே அடுத்த உணவு வந்துவிடும். கடைசியில் கொண்டு வந்து வைத்த இரவு உணவைச் சாப்பிடக் கூட முடியவில்லை. ஒம்பவில்லை. டீயும், தேனீரும் கேக்கும், பலகாரமும், வயிற்றுக்குள்ளிருந்து அடுத்த படி நிலைக்குப் போக மறுத்துக்கொண்டிருந்தது. கழிவறைக்குப் போக நேர்ந்துவிடுமோ என்ற மன உலைச்சல் ஊடுறுத்துக்கொண்டே இருக்கிறது.
ஒருமுறை கழிவறைக்கு போய்விட்டு வந்த பிறகு, வேண்டாம் இந்த வில்லங்கம் என்றே தோன்றியது.
கழிவறைக் குழி வழியாகப் பார்க்கும் போது தண்டவாளப் பாதை தறிகெட்டு ஓடுவதைக் காணமுடியும். சிறுநீரோ, மலமோ, வாந்தியோ அதன் வழியாக ரயில் பாதையில் தான் கொட்டும். நீர் ஊற்றி கழுவிவிடும் அளவுக்கு தண்ணீர் வசதி
ரயிலில் இல்லை, குழாயோடு சின்னச் சங்கிலியில் பிணைக்கப் பட்ட ஒரு குவலை. அதற்குள் தண்ணீரப் பிடிக்க சற்று நேரம் இடைவிடாமல் பிடியை அழுத்தியவண்ணம் இருக்க வேண்டும். குழாய் கழிவுக்குழிக்கு மிக அருகில்
தரையோடு பிணைக்கப் பட்டிருக்கும். ரயில் ஓடும்போது ஆடிக்கொண்டே பீய்ச்சப்படும் சிறுநீர் அதில் பட வசதியாக வைக்கப் பட்ட குவலை. எப்படி அதனைத் தொடுவது? என்னதான் முதல் கிலாஸ் வகுப்பாக இருந்தாலும் கழிவறைச் சுத்தம் என்பது சுட்டுப் போட்டாலும் வராது இந்தியாவில். கழிவறைச் சுத்தம்பற்றி ஏண்டா இப்படி அலட்டிக்கிறீங்க என்பது போன்ற அக்கறைன்மை நாடு முழுதும் உள்ள மக்களிடம் காணமுடியும்.
ஆமாம் ! குவலையை ஏன் நீர்க் குழாயோடு இரும்புச் சங்கிலியில் கட்டிப் பிணைத்திருக்கிறார்கள்? அது கூட பலமுறை களவாடப் பட்டிருக்கிறது என்பதால் தானே?
பரிமாறப் பட்ட உணவெல்லாம் இந்த கழிவறைக்கு அருகே உள்ள சிறிய அறையில்தான் தயார் செய்கிறார்கள். என்ன செய்வது குறைந்தது எட்டுமணி நேரத்துக்கு உண்ணாமல் இருக்கமுடிந்தால் இவை எல்லாவற்றையும் சகித்துக் கொள்ளலாம். அல்லது முன்னேற்பாடாக கையோடு உணவு கொண்டு வந்திருக்கலாம்.
பகல் நேரப் பயணமாதலால் கழிவறை நினைவெல்லாம் மறுதலிக்கும் படி பச்சை பூசிக்கிடக்கும் வயல் வெளி சன்னலுக்கு வெளியே. திட்டுத் திட்டாய் கிராமங்கள். கோதுமை, அரிசி வயல்கள்தான் அவை. செழித்துக் கொழுத்துக் காட்சி தருகிறது.
கண்களை ஈர்க்கும் அந்த உன்மத்த பூமி செழிப்புக்கு இரண்டு காரணங்கள் சொல்வேன்.
கங்கையின் கிளை நதி இங்கே தாராளமாய் ஓடுகிறது. பஞ்சாப்பில் பஞ்மில்லை. இரண்டாவது காரணம் தண்டவாளத்தில் மனிதர்களிடமிருந்து ஊறும் வற்றாத 'நிதிநீர்"
காலை அமிரிஸ்டாரில் தங்கிவிட்டு பொற்கோயில், காளிக்கோயில், தீப்பொறி பறக்கும் பாகிஸ்தான் இந்திய எல்லையில் தினமும் நடக்கும் ராணுவ அணிவகுப்பு பார்க்கத் திட்டம்.
( வாசிப்பவர்கள் ரெண்டு வார்த்தை கருத்துரைத்துவிட்டுப் போகலாமே)
தொடரும்......
Comments