6. போராட்டமும், ராணுவ நுழைவும்
பொற்கோயில்
பொம்மைப் பொற்கோயில்
ரரயில் அம்ரிஸ்டாரைச் (அமிர்த சராஸ்) சேரும்போது நன்றாக இருட்டிவிட்டது. இடை இடையே பெரிய பட்டணங்களில் பத்து நிமிடம் களைபாற நிற்கிறது ரயில். ஒவ்வொரு பட்டணத்தின் சிறப்பு பற்றியும் சுருக்காமாக சொல்லப்படுகிறது. பிலாட் பாரஙளில் அப்பட்டணத்தின் ஏற்றுமதிப் பொருட்கள் மூட்டை மூட்டையாய் காத்திருக்கின்றன.
நாங்கள் குடும்ப சகிதமாக 'இன்னோவாவில்'முதல் முறை வந்த போது பல இடங்களில் இறங்கி இளைப்பாறினோம். டபா(உணவு) என்று அழைக்கப்ட்டு உணவகங்களில் பஞ்சாப் மக்கள் விரும்பி உண்ணும் உணவை உண்டு மகிழ்ந்தோம். இனிப்பு புளிப்பும்,கலந்த கலவை உணவு. நம்முடைய ஊர் பசும்போர் மாதிரி பலவகை உணவு வகைகள் கலந்தது. ஆனால் இரண்டாவது முறை சாப்பிட வேண்டுமென்ற ஆசை இம்முறை நனவாகி நாவின் நுணியோடு நின்றுபோனது. இம்முறை ரயிலில் பயணம் செய்ததும் , கூட்டத்தோடு வந்ததும்தான் காரணம். கூட்டத்தோடு வரும்போது அதன் ஒழுங்கைக் கடைபிடிக்க வேண்டியுள்ளது. ஆளாளுக்கு ஒரு பக்கம் போய்விட்டால் மீண்டும் தேடிப்பிடித்துக் கொண்டு வரவேண்டும். அப்படியெல்லாம் அசம்பாவிதங்கள் நடந்துவிடவில்லைதான். ஆனாலும் கடைத்தெரு பக்கம் போய்விட்டால்தான் பெண்மணிகளின் கால்கள் அதன் போக்கில் போய்விடுகிறது. பொருட்களைப் பார்க்குந்தோறும் மோன நிலைக்கு வந்துவிடுகிறார்கள். உற்ற தோழிகளின் தோழமைகூட சோதனைக்கு உள்ளாகும் இடம் இந்த கடைத்தெருக்கள்தான்.
ரயில் நிலையத்தில் இன்னொரு பேருந்து காத்திருந்தது. விடுதிக்குப் போய் குளித்து கால் நீட்டிப் படுக்க வேண்டுமென்றே தோன்றியது. ரயிலில் சாய்ந்துதான் தூங்கினேன்.கால் நீட்டிப் புரண்டு படுத்துறங்கும்போதுதான், மனித சுதந்திரம் என்பதன் உண்மைப் பொருள் புலனாகிறது.
விடுதியை அடைந்தவுடனேயே உணவை முடித்துக்கொண்டு அறைக்குள் சங்கமமானோம்.
மறுநாள் காலை பஞ்சாப்பில் அம்ரிஸ்டாரில் இருக்கும் குருதுவாரா பொற்கோயில் விஜயம். பொற்கோயிலின் கோபுரமும் முழுக்க முழுக்க தங்கத்தால் ஆனது. காலைக் கதிர்கள் பட்டு தகதகவென மின்னியது. தங்கத்தால் ஆன பூமிச்சூரியன் போல. குளத்து நீரில் இன்னொரு கோயில் தக தக்க்கிறது. புனித நீரைல் நீராடியும். தீர்த்தமாயும் பருகுகிறார்கள் பக்தர்கள். கோயில் வளாகம் சுத்தமாய் இருக்கிறது. ஆனால் கோயிலுக்கு வெளிப்புறம் பொருட்படுத்தப் பட்டதாய்த் தெரியவில்லை. கோயிலில் மட்டும்தான் இறைவன் குடிகொண்டிருக்கிறான் என்று பக்தர்கள் நம்புகிறார்கள் போலும்.
பொற்கோயில் ஏற்கனவே பார்த்ததுதான். கோயிலைவிட கோயிலில் நிரந்தரமாய்க் குடி கொண்டுள்ள ஒரு வரலாற்று உண்மை நம்மை நம்மைச் சில்லிடவைக்கிறது.
பஞ்சாப்பில் நடந்த ஒரு தேர்தலுக்குப் பிறகு ஒரு புதிய கட்சி ஆட்சியைப் பிடிக்கிறது. அது ஆட்சியைப் பிடிக்க பாகிஸ்தான் அரசு பின்புலமாய் இருந்திருக்கிறது. பாகிஸ்தானைப் போலவே பஞ்சாப்பும் தனி நாடாக வேண்டுமென்ற ஆசை கோரிக்கியாக மாறி, வெறியாக உருவெடுக்கிறது. அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தி, அந்த கோரிக்கைக்கு பிடிகொடுக்கவில்லை. வெறி போராட்டமாக மாறுகிறது. சொல்லிச் சொல்லிப் பார்த்த இந்திரா வேறு வழியில்லாமல் கட்ட்டுப் படுத்த ராணுவத்தை அனுப்புகிறார். அப்போது போராளிகளும் அயுதங்கள் வைத்துக்கொண்டு ராணுவத்தோடு சண்டையிடவே ஆயத்தமாகிறது. அவர்கள் பொற்கோயிலுக்குள் அடைக்களமாகி பாதுகாப்போடு சண்டையிட முற்படுகிறார்கள். பொற்கோயிலுக்குள் ராணுவம் நுழையாது என்றஒரு வரட்டு தைரியத்தில் . ஆனால் இந்திரா போராட்டக் காரகளை அடக்க, புனித தள்மான பொற்கோயிலுக்குள் நுழைந்து தாக்கும் படி உத்தரவிடுகிறார் காந்தி. அப்போது போராளிகள் பலர் சுடப்பட்டு இறக்கிறார்கள். ராணுவத்தில் சிலரும் பிணமாகிறார்கள். கோயிலிலும், அதன் வளாகத்திலும் ரத்தக் களறி நடதேறுகிறது.
அது நடந்து ஓரிரு ஆண்டுகளில் சொந்த தற்காப்பு அதிகாரிகளாலேயே தன் இருப்பிடத்திலேயே சுட்டுக் கொல்லப் படுகிறார் இந்திரா. துப்பாக்கிச் சூடு (எம்16) நடத்தியவர்கள் பஞ்சாபிகள்தான். நம்பிக்கைத் துரோகம் அது. இந்திரா இறந்த பிறகு டில்லியிலும் மற்ற இடங்களிலும் உள்ள எந்தப் பாவமும் அறியாத பஞ்சாபிகள், இந்திராவின் அனுதாபிகளால் தாக்கப் படுகின்றனர். இது வரலாறு. இந்தக் குருதி வரலாறை சுமந்தபடியே காட்சி தருகிறது பொற்கோயில்.
தொடரும்.........................
ரரயில் அம்ரிஸ்டாரைச் (அமிர்த சராஸ்) சேரும்போது நன்றாக இருட்டிவிட்டது. இடை இடையே பெரிய பட்டணங்களில் பத்து நிமிடம் களைபாற நிற்கிறது ரயில். ஒவ்வொரு பட்டணத்தின் சிறப்பு பற்றியும் சுருக்காமாக சொல்லப்படுகிறது. பிலாட் பாரஙளில் அப்பட்டணத்தின் ஏற்றுமதிப் பொருட்கள் மூட்டை மூட்டையாய் காத்திருக்கின்றன.
நாங்கள் குடும்ப சகிதமாக 'இன்னோவாவில்'முதல் முறை வந்த போது பல இடங்களில் இறங்கி இளைப்பாறினோம். டபா(உணவு) என்று அழைக்கப்ட்டு உணவகங்களில் பஞ்சாப் மக்கள் விரும்பி உண்ணும் உணவை உண்டு மகிழ்ந்தோம். இனிப்பு புளிப்பும்,கலந்த கலவை உணவு. நம்முடைய ஊர் பசும்போர் மாதிரி பலவகை உணவு வகைகள் கலந்தது. ஆனால் இரண்டாவது முறை சாப்பிட வேண்டுமென்ற ஆசை இம்முறை நனவாகி நாவின் நுணியோடு நின்றுபோனது. இம்முறை ரயிலில் பயணம் செய்ததும் , கூட்டத்தோடு வந்ததும்தான் காரணம். கூட்டத்தோடு வரும்போது அதன் ஒழுங்கைக் கடைபிடிக்க வேண்டியுள்ளது. ஆளாளுக்கு ஒரு பக்கம் போய்விட்டால் மீண்டும் தேடிப்பிடித்துக் கொண்டு வரவேண்டும். அப்படியெல்லாம் அசம்பாவிதங்கள் நடந்துவிடவில்லைதான். ஆனாலும் கடைத்தெரு பக்கம் போய்விட்டால்தான் பெண்மணிகளின் கால்கள் அதன் போக்கில் போய்விடுகிறது. பொருட்களைப் பார்க்குந்தோறும் மோன நிலைக்கு வந்துவிடுகிறார்கள். உற்ற தோழிகளின் தோழமைகூட சோதனைக்கு உள்ளாகும் இடம் இந்த கடைத்தெருக்கள்தான்.
ரயில் நிலையத்தில் இன்னொரு பேருந்து காத்திருந்தது. விடுதிக்குப் போய் குளித்து கால் நீட்டிப் படுக்க வேண்டுமென்றே தோன்றியது. ரயிலில் சாய்ந்துதான் தூங்கினேன்.கால் நீட்டிப் புரண்டு படுத்துறங்கும்போதுதான், மனித சுதந்திரம் என்பதன் உண்மைப் பொருள் புலனாகிறது.
விடுதியை அடைந்தவுடனேயே உணவை முடித்துக்கொண்டு அறைக்குள் சங்கமமானோம்.
மறுநாள் காலை பஞ்சாப்பில் அம்ரிஸ்டாரில் இருக்கும் குருதுவாரா பொற்கோயில் விஜயம். பொற்கோயிலின் கோபுரமும் முழுக்க முழுக்க தங்கத்தால் ஆனது. காலைக் கதிர்கள் பட்டு தகதகவென மின்னியது. தங்கத்தால் ஆன பூமிச்சூரியன் போல. குளத்து நீரில் இன்னொரு கோயில் தக தக்க்கிறது. புனித நீரைல் நீராடியும். தீர்த்தமாயும் பருகுகிறார்கள் பக்தர்கள். கோயில் வளாகம் சுத்தமாய் இருக்கிறது. ஆனால் கோயிலுக்கு வெளிப்புறம் பொருட்படுத்தப் பட்டதாய்த் தெரியவில்லை. கோயிலில் மட்டும்தான் இறைவன் குடிகொண்டிருக்கிறான் என்று பக்தர்கள் நம்புகிறார்கள் போலும்.
பொற்கோயில் ஏற்கனவே பார்த்ததுதான். கோயிலைவிட கோயிலில் நிரந்தரமாய்க் குடி கொண்டுள்ள ஒரு வரலாற்று உண்மை நம்மை நம்மைச் சில்லிடவைக்கிறது.
பஞ்சாப்பில் நடந்த ஒரு தேர்தலுக்குப் பிறகு ஒரு புதிய கட்சி ஆட்சியைப் பிடிக்கிறது. அது ஆட்சியைப் பிடிக்க பாகிஸ்தான் அரசு பின்புலமாய் இருந்திருக்கிறது. பாகிஸ்தானைப் போலவே பஞ்சாப்பும் தனி நாடாக வேண்டுமென்ற ஆசை கோரிக்கியாக மாறி, வெறியாக உருவெடுக்கிறது. அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தி, அந்த கோரிக்கைக்கு பிடிகொடுக்கவில்லை. வெறி போராட்டமாக மாறுகிறது. சொல்லிச் சொல்லிப் பார்த்த இந்திரா வேறு வழியில்லாமல் கட்ட்டுப் படுத்த ராணுவத்தை அனுப்புகிறார். அப்போது போராளிகளும் அயுதங்கள் வைத்துக்கொண்டு ராணுவத்தோடு சண்டையிடவே ஆயத்தமாகிறது. அவர்கள் பொற்கோயிலுக்குள் அடைக்களமாகி பாதுகாப்போடு சண்டையிட முற்படுகிறார்கள். பொற்கோயிலுக்குள் ராணுவம் நுழையாது என்றஒரு வரட்டு தைரியத்தில் . ஆனால் இந்திரா போராட்டக் காரகளை அடக்க, புனித தள்மான பொற்கோயிலுக்குள் நுழைந்து தாக்கும் படி உத்தரவிடுகிறார் காந்தி. அப்போது போராளிகள் பலர் சுடப்பட்டு இறக்கிறார்கள். ராணுவத்தில் சிலரும் பிணமாகிறார்கள். கோயிலிலும், அதன் வளாகத்திலும் ரத்தக் களறி நடதேறுகிறது.
அது நடந்து ஓரிரு ஆண்டுகளில் சொந்த தற்காப்பு அதிகாரிகளாலேயே தன் இருப்பிடத்திலேயே சுட்டுக் கொல்லப் படுகிறார் இந்திரா. துப்பாக்கிச் சூடு (எம்16) நடத்தியவர்கள் பஞ்சாபிகள்தான். நம்பிக்கைத் துரோகம் அது. இந்திரா இறந்த பிறகு டில்லியிலும் மற்ற இடங்களிலும் உள்ள எந்தப் பாவமும் அறியாத பஞ்சாபிகள், இந்திராவின் அனுதாபிகளால் தாக்கப் படுகின்றனர். இது வரலாறு. இந்தக் குருதி வரலாறை சுமந்தபடியே காட்சி தருகிறது பொற்கோயில்.
தொடரும்.........................
Comments