8. சகலமும் சாமியே
ஜாலியன்வாலா படுகொலை மனதைத் தொந்தரவு செய்து கொண்டிருந்தது. ஒரு அமைதிப் போராட்டம் அதிகாரத்துக்கும் அடக்கமுறைக்கும் அடிபணிந்ததுதான் போனது என்றாலும் அந்தப் போராட்டத்தின் நீட்சியாகத்தான் விடுதலை பிறந்தது. இந்தியாவில் ஒரு பக்த் சிங் மட்டுமல்ல பல பகத் சிங்குகள் விடுதலைக்கு வித்திட்டார்கள். இந்தியா எழுப்பிய விடுதலை அலைதான் ஆசிய நாடுகளின் அடிமைத்தளத்திலிருந்து அறுபட ஒரு முன்னோடி. ஏகாதிபத்தியர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டே ஆக வேண்டுமென்ற வேட்கையை முன்னெடுத்த காந்தியே ஆசியா அடிமை நாடுகளுக்கான விடுதலையை விதைத்த தீர்க்கதரிசி. விடுதலைப் போராட்ட உணர்வு மற்ற நாடுகளுக்கு பரவியது காந்தியால்தான்.
அன்றைக்கு நான்கு இடங்களைப் பார்த்தாக வேண்டும். முதலில் பொற்கோயில் , பின்னர் ஜாலியான்வாலா நினைவகம். அதனையடுத்து காளிக்கோயில், கடைசியாக நான்கு மணிக்கு மயிர் கூச்சரியும் பாகிஸ்தான் இந்திய ராணுவ அணிவகுப்பு.
காளிக்கோயிலைப் பார்க்கப்போகிறோம் என்ற மனநிலையோடு போனது தப்பாகிவிட்டது. கோயிலுக்கு பேருந்தில் போக முடியாது. மக்கள் கூடும் இடங்களுக்கு வாகனங்களை ஒரு எல்லை வரைதான் வரையறுக்கிறார்கள். அதன் பின் ரிக்ஷாவில்தான் போகவேண்டும், கோயிலை நெருங்கியதும் கால்நடையாகத்தான் போகவேண்டும். நல்ல ஏற்பாடுதான் என்றாலும் அம்ரிஸ்டார் பட்டணமோ கோயில் வளாகமோ சுத்தமாக இல்லை. மக்கள் நெருக்கடியும், சுத்தம் பற்றிய விழிப்புணர்ச்சி இல்லாமையே காரணம். குப்பையும், தூசு துப்பட்டியும் நிறைந்து கிடக்கிறது.
கோயிலின் உள்ளே நுழைந்தவுடன் ஒரு படியேறிப் போகிறோம். கீழ்த்தளத்தில் பஜனை நடக்கிறது. 1000 பேருக்குமேல் நாள் முழுக்க பஜனை செய்கிறார்கள். சாமியார்கள் பாட பக்தர்கள் சேர்ந்து பாடுகிறார்கள். எல்லாம் இந்தியில்தான்.
மேலே ஏறியவுடன் கண்களைப் பறிக்கும் வண்ண கற்களாலான சிலைகள் வைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. சிலைகள் மட்டுமல்ல சுவர்களும், விட்டமும் கூட பளிங்குவண்ணத்தில் மின்னிக்கொண்டே இருக்கிறது. வண்ணக் கற்களைச் சிற சிறு சில்லுகளாக உடைத்து கைகளால்யே சிலையை வடிவமைத்திருக்கிறார்கள். எல்லா சந்நிதானத்திலும் வண்ணக் கற்களாலான சிலைகள்.கண்களைக் கூசச் செய்யும் நவரத்தினக்களாய் சிலைகள் மலைக்கவைக்கின்றன.
கோயிலின் உள்ளே சாதாரணமாய் நடந்து போக முடியாது. படியேறிப் போனதும். ஒரு கடவுளை தரிசித்துவிட்டு குகையில் புகுந்து குனிந்து முட்டி போட்டு அடுத்த சிலைக்குப் போகவேண்டும். அங்கொரு புத்தர் சிலை இருக்கும். என்னால் குகைக்குள் முட்டிபோட்டு போக முடியவில்லை. எனக்கு மூட்டு வலி என்று டாக்டர்கள் இந்தியா போகுமுன்னரே எச்சரித்து விட்டார்கள். ஆனால் இளமை நினைப்பு மட்டும் மனதில் நிலைகொண்டு விட்டதால் முட்டி போட்டு இரண்டு அடி நகர்ந்தேன். இரண்டாவது அடியில் முட்டி தாங்காது என்றே பட்டது. சிரமப்பட்டு போய்விடாலாம். இடையில் சிக்கிக் கொண்டால் என்னைக் காப்பாற்ற கோயில் கடவுளாலும் முடியாது என்றே பின்வாங்கி விட்டேன். என் மனைவி நுழைந்து போய்விட்டாள். எப்படி எங்கே மீண்டும் தோன்றுவாள் என்றே உத்தேசிக்க முடியவில்லை. இதோடு
காணாமல் போவிட்டாலும் தேவலாம் என்றே நினைத்தேன். ஆனால் நான் வேறு பக்கம் போனது அங்கே பிரசன்னமானாள். என்ன செய்வது நான் கொடுத்து வைத்தது அவ்வளவுதான்! எத்தனையோ முறை அவளை அழைத்துக் கொண்டு வெளிநாடு சென்றிருக்கிறேன். அந்த 'அற்புதம்' நிகழவே இல்லை. திட்டமிடாமலேயே 'அற்புதம்' நடந்துவிடுமென்பது நப்பாசைதான்.அற்புதங்கள் திட்டமிடாமலேயே பல இயேசுநாதருக்கும்,நாயன்மார்களுக்கும், புத்தருக்கும் நடந்திருப்பதை நினைக்கும் போது பொறாமையாகத்தான் இருக்கிறது.
படியேறி, குகை புகுந்தது மட்டுமல்ல. இன்னொரு குகையில் புகுந்து வழுக்கிய நீர்நிலை வழியாகச் என்று இன்னொரு குகை வழியாகவும் சென்று சாமியை வழிபடவேண்டும். ஏன் பக்தர்களை இவ்வளவு சிரமத்துக் குள்ளாக்குகிறார்கள். மனிதன் பணிவும் பொறுமையும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென்பதற்காக இருக்கலாம். அல்லது ஞானமார்க்கத்தை அடைய தாந்திரீக மார்க்கத்தை கடந்தாக வேண்டும் என்பதாகவும் இருக்கலாம். ஏதோ ஒரு பாடத்தை புகட்டவே இந்தத் தடங்கள்கள், சிரமங்களை உள்ளே வடிவமைத்திருக்கிறார்கள்.
கோயிலில் காளி மட்டும் குடிகொண்டிருக்கவில்லை. பல இடங்களில் புத்தர் நிறுவப்பட்டிருந்தார்,சிவன் இருந்தார், காளி பல வடிவங்களில் இருந்தார். விநாயகர் இருந்தார். கிருஷ்ணர் சொல்லவே வேண்டாம், வடக்கில அவர்தான் செல்லப் பிள்ளை. அதற்கப்புறம்தான் சிவன். காளியெல்லாம். இக்கோயிலில் மற்ற கடவுளர்கள் இருப்பது மிக விநோதமாக இருந்தது. கடவுள்களின் நல்லுறவுதான் நோக்கம் போலும். மனிதர்கள் இந்த நல்லுறவிலிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற நோக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது.
நான் பார்த்தவரை முருகர் வழிபாடு வட நாட்டில் அறவே இல்லை. விநாயகர் சிவன், பார்வதி இருக்கும் போது முருகர் ஏன் இல்லை என்று தெரியவில்லை. ஒருகால் முருகன் ஆண்டியாகி மலையில் குடிகொண்ட நேரத்தில் சிவ குடும்பம் விடுமுறைக்கு வடநாட்டுக்கு வந்திருக்கக் கூடும். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தை முருகன் கோபத்தின் காரணமாக இழந்துவிட்டிருக்கிறார்.( முருகர் தமிழ்க்கடவுள் அதனால் வடநாட்டாரிடம் போய்ச்சேரவில்லை என்பதை முழுமையாக மனம் ஏற்கவில்லை)
கோயிலில் அரை மணிநேரமே செலவிட்டோம் பின்னர் , நாங்கள் தங்கிய அதே விடுதியில் மதிய உணவை முடித்துக் கொண்டு ராணுவ அணி வகுப்பைப் பார்க்கக் கிளம்பிவிட்டோம். போன முறை வந்தபோது இந்த பொறிபறக்கும் அணிவகுப்பைப் பார்க்க நேரம் அனுமதிக்கவில்லை. எனவே இம்முறை அப்படி என்னதான்' நெருப்பாய்' இருக்கிறது என்பதை பார்த்தே ஆகவேண்டுமென்ற ஆவல் மிகுந்தபடி
தொடரும்.......
Comments
நம்பளை மனுசனா மதிக்கிறார்களா என்பது இன்னொரு கேள்வி ?
நீங்கள் சொல்வதுகூட பரவலான உண்மைதான். ஆனால் சிவன் பார்வதிக்கு மகனாக வினாயகரும் முருகனும் இருக்க வினாயகர் மட்டும் ஏறுக்கொள்ளப் பட்டது ஏன்? வினாயகருக்கும், சிவனுக்கும், பார்வதிக்கும் முருகனைப்போலவே தமிழில் பதிகங்கள் உண்டே!
காணாமல் போவிட்டாலும் தேவலாம் என்றே நினைத்தேன்.// அட முருகா. ஹாஹாஹா
அப்ப்டியெல்லாலம் அவ்வளவு எளிதா காணாமப் போய்டமாட்டாங்க, விஜி.