14. காசிக்குப் போவது பாவம் தீர்க்கவா?

பிணங்கள் எரிக்கப்பட்டகாட்சி.வேட்டி கட்டிய பையனும் நாயும் எலும்பைத்தேடும் படம்.

கங்கை எல்லா பாவங்களயும் கை ஏந்தி வாங்கிக் கொள்கிறாள்.

என் பயணத்தில் நான் அதிகமாக வெறுத்த நாள் இன்று. காசிக்குப் போவது பாவம் தீர்க்கவா என்று எழுதிவிட்டு சப்ஜெக்டுக்கு வரவில்லையே என்று  வாசகர்கள் சிலர் கேட்டார்கள் . நீங்கள் பெரிதும் எதிர்பார்த்த விவரணைக்குள் நுழைகிறேன். முந்தைய அத்தியாயத்தில் நான் எழுதியது வெறும் தொடக்கம்தான்.

அதிகாலையிலேயே கங்கைக்குக் கிளம்பவேண்டும் என்று சொன்னார் சரத். ஏழெட்டு பேர் திதி செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. அதனை முடித்துக்கொண்டு காலபைரவன் கோயிலிலும், காசி விஸ்வாதன் கோயிலில் வழிபடவும் வேண்டும். நெருக்கடியும் பரபரப்பும் மிகுந்த இடம் என்றார். நாம் பார்க்காத நெருக்கடியா என்று சாதாரணமாய் எடுத்துக் கொண்டேன். ஆனால் அது எவ்வளவு அசாதரணமானது என்று இதோ சொல்கிறேன்.

காலையில் கங்கைக்கு ரிக்‌ஷாவில் கிளம்பினோம். மணி 430க்கே எழுந்தாயிற்று. விடுதியில் காலை உணவு தயார் இல்லை. அதிகமானோர் நீரிழிவு நோய்க்கார்கள். என்னாகுமோ என்று பயந்தபடியே பயணமானோம்.வயிற்றுக்கு ஆகாரம் போட்டுக்கொண்டால் தப்பிக்கலாம். இல்லையென்றால் இந்த நோயாளிகளுக்கு ஆபத்துதான். ஆனால் கங்கையும், கால பைரவனும், காசி விஸ்வநாதரும் அந்த பயத்தை ஆர்வமாக மடை மாற்றி இருந்தார்கள். விரதத்தோடு கங்கையைவழிபடுவதுதான் நல்லது என்றார்கள்.

காலையில் கங்கையில் இரண்டு படகுகள் தயாராக இருந்தன. கலங்கிய கங்கையில்  குப்பைகள் மிதந்து ஓடின. பால் கலந்த தேனீர்போல கங்கை நீர். இரண்டு படகுகளும் ஒன்றையடுத்து ஒன்று பயணமானது. இன்னொரு படகில் ஒருவன் பூசைக்குத் தேவையான வெள்ளி, தங்க முலாம் பூசிய பொருட்களை விற்பனைக்கு ஏந்தி படகுக்குப் பக்கத்தில் உரசியபடை வாங்கச்சொல்லி வற்புறுத்தினான். பெண்களைக் கேட்கவா வேண்டும் ஆர்வத்தோடு பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். அவன் இன்னும் நெருங்கி வெகு நேரம் கூடவே வந்தான். ஆனால் யாரும் வாங்கவில்லை. அவன் பின்னர் வேறு படகை நோக்கி துடுப்பைத் தள்ளினான்.

கங்கை நெடுக்க நிறைய வீடுகள் (பங்கலாக்கள்), விடுதிகள், கோயில்கள் என வளர்ந்து கிடந்தன. சில பணக்காரர்கள் கட்டிய பங்கலாக்கள் இவை. வயதான காலத்தில் இங்கே வந்து தங்கி கடைசி யாத்திரக்குக் காத்திருக்கவாம்.எப்படி? பணக்காரன் எவ்வளவு பாவம் செய்தாலும் கங்கைத்தாய் விமோசனம் கொடுத்துவிடுவாளாம். கங்கையில் அவர்கள் அவர்களின் அஸ்தி

கறையவேண்டும் என்பதே இறுதி ஆசை. அந்திம வயதையடைந்து  இறக்கும் நேரத்திலும் இங்கே வந்து விட்டுவிடுகிறார்கள். பாவம் யாருக்கும் செத்துவிடவேண்டுமென்ற ஆவல் வருவதில்லை. இந்த உலகப்பற்று அவர்களை இறுக்கமாகவே பற்றிக்கொள்கிறது. ஆனால் இப்படி கொண்டு வந்து விட்டுவிடுவது," நீ இறந்துபோகும் தருணத்தை நினைத்துக் கொண்டே இரு" என்ற அவஸ்தைக்கு உள்ளாக்கவா? என்ற விநோத வினா நம்மை நோக்கி வந்தடைகிறது. மரணம் பல விதம். இது அதில் ஒன்று!

அரை மணி நேர பயணத்துக்குப் பின் கங்கையின் கரையை அடைந்தது. கரையை அடைந்தவுடன், எங்களை ஏற்றி வந்த படகுக்காரன் கரையிலேயே எல்லார் முன்னிலையிலேயும் சிறுநீர் கழித்தான். அவனுக்குக் கூச்சமில்லை. கூச்சமெல்லாம் எங்களுக்குத்தான்.
எங்கள் படகை ஒட்டி ஒருவன் துணி குமுக்கித்துவைத்த போது சவர்க்கார நுரைகள் கங்கைக்குள் ஒழுகின. நெடுக்க பலர் இப்படிச் செய்தனர்.  பலர் நீராடினர். பல்துலக்கி எச்சில் நுரைகளை கங்கையில் துப்பினர் சிலர். மொட்டை யடித்தலும் சவரம் செயதலும் கணக்கற்றவர் ஈடுபட்டனர்.எல்லாம் கங்கைக்கே சமர்ப்பணம்.

ஓரிடத்தில் நான்கைந்து பிணம் எரிக்கப்பட்ட சாம்பல் எஞ்சியிருந்தது. எரித்ததில் எஞ்சி இருந்த எலும்புகளை பொறுக்கிக் கொண்டிருந்தான் ஒரு பையன். மீண்டும் எரிக்க. நாய்கள் சிலவும் அவனுக்குப் போட்டி. நாய்களுக்கு எதற்கு எலும்புத் துண்டு? சாம்பல் மழைக் காலத்தில் கண்டிப்பாய் கங்கைக்குள் சங்கமம்.
சற்று தள்ளி ஒருவன் 'கால் கழுவி'க்கொண்டிருந்தான். மாடுகள் நடமாட்டம் வேறு . எப்படி என்றுதான் தெரியவில்லை. பச்சைச் சாணமும், காய்ந்ததும்  கங்கைக்குள் வாசம்.

பெண்கள் துணி மாற்றுவது சாதரணமாய் நடக்கிறது. மறைப்பு ஏதுமில்லை. நாம்தான் கண்டும்காணாமல் நகர்ந்துவிடவேண்டும். 
உலகத்தின் பல நாடுகளிலிருந்து வந்த பக்தர்கள்  இங்கே நீராடுகிறார்கள். நீரை அருந்துகிறார்கள்.
துணி துவைப்பதும் காயவைப்பதும்  நடக்கிறது. கோயில் அல்லது விடுதித் துணியாக இருக்கலாம்.

திதி செய்தவர்கள் சிலருக்குத் திருப்தி இல்லை. பலருக்கு எட்டு தர்ப்பம் எனக்கு ஐயர் ஐந்துதான் வைத்தார் என்றாள் எங்கள் குழுப்பெண். உங்கள் வீட்டில் எத்தனை பேருக்குத் திதி செய்தாய் என்று கேட்டார் ஐயர். ஐந்து பேர் என்றாள். ஏன் உயிராய் உள்ளவர்க்கும் திதி செய்யவேண்டுமா என்ற கேள்வி எழுந்தது. என்ன செய்வது பக்திக் கோளாறு.
சிலர் கங்கை நீரில் கால் படாமல் பார்த்துக் கொண்டார்கள் எங்கள் குழுவிலும். சிலர் குளித்தார்கள்.
படகில் பயணம் பண்ணும் போதே பசி எடுத்தது. திதி முடிய இரணடரை மணி நேரமாயிற்று. பசி உயிரை மென்றது. கங்கை நீரைக் குடித்தால் ஒன்றும் ஆகாது என்ற நம்பிக்கை பலமாகவே இருக்கிறது.நான் தொட்டுக்கூடப் பார்க்கவில்லை.

தொடரும்....