சிங்கப்பூரின் தங்கமீன்கள்- பாகம் 2
முதல்நாள் கலந்துரையாடலைப் பற்றி இராஜ கணேஷின் முகநூல் பதிவு தெளிவாக இருந்தது. நானும் எழுதினால் சுவை திகட்டிவிடலாம். எனவே நான் நேற்று எழுதிய பதிவில் லிங்க் கொடுத்திருக்கிறேன்.
மலேசிய இலக்கியம் குறித்து பெரும்பாலான தீவிர எழுத்தாளர் பார்வை ஒன்று போலத்தான் இருக்கும். ஆனால் மலேசிய இலக்கியத்தைத் தூக்கிப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவர் ஒரு சிலர் மட்டுமே. அவர்கள் இலக்கிய அமைப்புகள் வழி பதவியைப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவர்கள். அவர்கள் அமைப்பின் பெய்ர் காப்பாற்றப்படவேண்டுமல்லவா?
ஒருமுறை ஒரு தினசரி பத்திரிகை ஒரு அறிக்கை விட்டிருந்தது. சிறுகதை பக்கத்தில் அவ்வறிக்கையை வாசிக்க நேர்ந்தவுடன் எனக்குக் கடுப்பைக் கிளர்த்தியது. சிறுகதை எழுதுபவர்கள் நான்கு பக்கங்களுக்குள் எழுதினால் மட்டுமே பிரசுரமாகும், அது பாதி பக்கத்துக்குள் வரவேண்டும் என்று குறிப்பிடிருந்தது அறிக்கை. உப்பு, புளி, மிளகாய், கடுகு, தாளிப்பு, சோம்பு இவற்றை நிரப்பும் ஜாடியாக பத்திரிகை பக்கத்தை அளவோடு ஒதுக்குகிறார்கள் எடிட்டர்கள், நிர்வாகிகள். "சார் ஒன்ற பக்கத்துக்கு அருமையான் சிறுகதை வந்திருக்கு சார், போடலாமா?" என்று ஒரு இலக்கிய பகுதி எடிட்டர் நிர்வாகியைக் கேட்க, " யோவ், அத பாதிய வெட்டி போடுய்யா, நடிகைகள் தொடைய ,இடுப்ப, தொப்புள போட எடம் வையுங்க," என்று சொல்லியிருக்கிறார். நாசி காண்டார் வியாபாரம் செய்வர்கள் பத்திரிகையை வாங்கி வணிகம் செய்தால் வேறென்ன எதிர்பார்க்க முடியும்? இதுதான் இன்றைக்கு உள்ள நிலவரம். எழுத்தாளர்களின் கற்பனையைக் கட்டமைக்கும் ஆயுதம் அவர்கள் கையில் இருக்கிறது என்றால் இலக்கிய வளர்ச்சி எப்படியிருக்கும் என்று யோச்சித்துப் பாருங்கள். அதே பத்திரிகை என்னிடம் ஒருமுறை கதை கேட்டார்கள் நான் நான்கே வரிகளில்தான் கதை எழுதுவேன் பரவாயில்லையா என்று கேட்டேன். அன்றிலிருந்து என்னிடம் கதை கேட்பதில்லை. இன்றைக்கு நிலைமை படுமோசமாக இருக்கிறது. கதைக்கு கெஞ்சும் பத்திரிகைகள் நிலையை எண்ணும்போது வருத்தமாக இருக்கிறது! தேறாத கதைகளை முன்பு குப்பையில் போட்டார்கள், இப்போது பத்திரிகையில் போடுகிறார்கள். அந்தக் கதைகளை எழுதியவர்கள் காலரை நிமிர்த்திக்கொண்டு நடக்கிறார்கள்.சரி விடு பின் நவீன வகையறாக்கள் என்று விட்டு விட்டேன்.
நான் கலதுரையாடலின் போது மலேசிய இலக்கியத்தின் தேக்க நிலையைச் சொன்னேன். அதன் காரணகளை முன்வைத்தேன். தேக்கநிலையை சரிசெய்ய பகீரதப் பிரயத்தனம் செய்ய வேண்டும். ஒரு பக்கம் பள்ளிப்பாடத்திட்டம் மதிப்பெண்களை நோக்கியே மாணவர்களை நகர்த்துகிறது. இன்னொரு பக்கம் மின்னூடக சினிமா கவர்ச்சி, வேறொரு பக்கம் இலக்கியம் தெரியாத இலக்கிய பத்திரிகை ஆசிரியர்கள்.
கலந்துரையாடல் தீவிரத் தொனியுடன் நடந்தது. நான் எபோதுமே தரமான வாசகர்களை நல்ல எழுத்தாளனுக்கு ஈடாக வைத்துப் பார்ப்பேன். கலந்துரையாடலில் கலந்துகொண்டவர்கள் சிலர் எழுத்தாளர்கள், பலர் முதிர்ந்த வாசகர்கள். கணேஷ் பாபு, இராஜ கணேஷ், பிரேமா மகாலிங்கம், அழகுநிலா, சூர்ய ரத்னா, ஜெயந்தி சங்கர், பாலு மணிமாரன் என நீண்ட பட்டியலைச் சொல்ல முடியும். இரண்டே நாளில் பெயர்கள் நினைவில் கொள்ளும் அளவுக்கு என் மூளை கொள்ளளவு சிறியதே. ஆனாலும் சிலரின் கூர்மையான வினாக்கள், அபிப்பிராயங்களை வைத்தே அவர்களின் ஆற்றலுக்கு uyஉரிய இடத்தைத் தரவேண்டும். அவர்கள் தேர்ந்த எழுத்தாளருக்கு ஈடான வாசகர்கள். எழுத்தாளனின் ஆளுமையைச் சோதிக்கும் சோதனைக் குழாய்கள். அவர்களின் தேடல் இல்லையென்றால் படைப்பாளனின் ஆளுமை வளராது அல்லவா? நான்கு பதினைந்து வயதையொத்த மாணவர்களின் வினாக்கள் புருவத்தை உயர்த்தச் செய்தன. ஒரு மாணவி தொழிநுட்ப வளர்ச்சி ஏடுகளை (நூல்களை) இல்லாமல் ஆக்கிவிடுமே என்ற கவலையை முன்வைத்தார். நியாயமான கவலை. ஆனால் அதற்கான மாற்று உபாயம் வந்துகொண்டே இருக்கிறது. கல்வெட்டுகளில் பதிவான சங்ககால இலக்கியத்தை மின்னூலாக ஆக்கி நிலைக்கச்செய்யும் தொழில் நுட்பத்தை வரவேற்காமல் இருக்க முடியுமா? இயற்கையின் சுழற்சி விதி ஒன்றை இழந்து பிறிதொன்றை உருவாக்கும் சக்தி கொண்டத்துதானே! அஞ்சத் தேவை இல்லை. என்று பதில் சொன்னேன். ஆனால் கைகளில் புத்தக ஸ்பரிசம் இல்லாமல் வாசிக்கும் நிலை ஒரு பேரிழப்புதான். என் போன்றவர்கள் புத்தகத்தைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு வாசிப்பதை பெரிதும் விரும்புகிறோம். மடிக் கணினி போல அது தொடையில் சூடேற்றுவதில்லை!!
முதல் நாள் கலந்துரையாடல் அங்கம் ஒரு நிறைவை எய்தியவுடன் பாலு எங்களை வெளியே உணவருந்த அழைத்துச் சென்றார். வித்யாசகரின் நீண்ட நாள் நண்பர் வேலுவும் இணைந்துகொண்டார். அவர் மலேசிய சிங்கப்பூருக்கான தொடர்பை விடாமல் வைத்திருக்கும் இரு நாட்டு குடியுரிமை பெற்றவர். உணவுமேசையில் இலக்கைய சர்ச்சை சில மணி நேரம் நீண்டது. எங்களை விடுதிக்கு டேக்ஸி ஏற்றிவிட்டுத்தான் பாலு வீடு திரும்பினார். இன்று காலை சிங்கை தமிழ் முரசில் வெளியான கலந்துரையாடல் செய்தியை பாலு அனுப்பிவைத்திருந்தார்.
முதல்நாள் கலந்துரையாடலைப் பற்றி இராஜ கணேஷின் முகநூல் பதிவு தெளிவாக இருந்தது. நானும் எழுதினால் சுவை திகட்டிவிடலாம். எனவே நான் நேற்று எழுதிய பதிவில் லிங்க் கொடுத்திருக்கிறேன்.
Balu Manimaran என்ற முகநூல் தளத்தில்
வாசிக்கலாம்.மலேசிய இலக்கியம் குறித்து பெரும்பாலான தீவிர எழுத்தாளர் பார்வை ஒன்று போலத்தான் இருக்கும். ஆனால் மலேசிய இலக்கியத்தைத் தூக்கிப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவர் ஒரு சிலர் மட்டுமே. அவர்கள் இலக்கிய அமைப்புகள் வழி பதவியைப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவர்கள். அவர்கள் அமைப்பின் பெய்ர் காப்பாற்றப்படவேண்டுமல்லவா?
ஒருமுறை ஒரு தினசரி பத்திரிகை ஒரு அறிக்கை விட்டிருந்தது. சிறுகதை பக்கத்தில் அவ்வறிக்கையை வாசிக்க நேர்ந்தவுடன் எனக்குக் கடுப்பைக் கிளர்த்தியது. சிறுகதை எழுதுபவர்கள் நான்கு பக்கங்களுக்குள் எழுதினால் மட்டுமே பிரசுரமாகும், அது பாதி பக்கத்துக்குள் வரவேண்டும் என்று குறிப்பிடிருந்தது அறிக்கை. உப்பு, புளி, மிளகாய், கடுகு, தாளிப்பு, சோம்பு இவற்றை நிரப்பும் ஜாடியாக பத்திரிகை பக்கத்தை அளவோடு ஒதுக்குகிறார்கள் எடிட்டர்கள், நிர்வாகிகள். "சார் ஒன்ற பக்கத்துக்கு அருமையான் சிறுகதை வந்திருக்கு சார், போடலாமா?" என்று ஒரு இலக்கிய பகுதி எடிட்டர் நிர்வாகியைக் கேட்க, " யோவ், அத பாதிய வெட்டி போடுய்யா, நடிகைகள் தொடைய ,இடுப்ப, தொப்புள போட எடம் வையுங்க," என்று சொல்லியிருக்கிறார். நாசி காண்டார் வியாபாரம் செய்வர்கள் பத்திரிகையை வாங்கி வணிகம் செய்தால் வேறென்ன எதிர்பார்க்க முடியும்? இதுதான் இன்றைக்கு உள்ள நிலவரம். எழுத்தாளர்களின் கற்பனையைக் கட்டமைக்கும் ஆயுதம் அவர்கள் கையில் இருக்கிறது என்றால் இலக்கிய வளர்ச்சி எப்படியிருக்கும் என்று யோச்சித்துப் பாருங்கள். அதே பத்திரிகை என்னிடம் ஒருமுறை கதை கேட்டார்கள் நான் நான்கே வரிகளில்தான் கதை எழுதுவேன் பரவாயில்லையா என்று கேட்டேன். அன்றிலிருந்து என்னிடம் கதை கேட்பதில்லை. இன்றைக்கு நிலைமை படுமோசமாக இருக்கிறது. கதைக்கு கெஞ்சும் பத்திரிகைகள் நிலையை எண்ணும்போது வருத்தமாக இருக்கிறது! தேறாத கதைகளை முன்பு குப்பையில் போட்டார்கள், இப்போது பத்திரிகையில் போடுகிறார்கள். அந்தக் கதைகளை எழுதியவர்கள் காலரை நிமிர்த்திக்கொண்டு நடக்கிறார்கள்.சரி விடு பின் நவீன வகையறாக்கள் என்று விட்டு விட்டேன்.
நான் கலதுரையாடலின் போது மலேசிய இலக்கியத்தின் தேக்க நிலையைச் சொன்னேன். அதன் காரணகளை முன்வைத்தேன். தேக்கநிலையை சரிசெய்ய பகீரதப் பிரயத்தனம் செய்ய வேண்டும். ஒரு பக்கம் பள்ளிப்பாடத்திட்டம் மதிப்பெண்களை நோக்கியே மாணவர்களை நகர்த்துகிறது. இன்னொரு பக்கம் மின்னூடக சினிமா கவர்ச்சி, வேறொரு பக்கம் இலக்கியம் தெரியாத இலக்கிய பத்திரிகை ஆசிரியர்கள்.
கலந்துரையாடல் தீவிரத் தொனியுடன் நடந்தது. நான் எபோதுமே தரமான வாசகர்களை நல்ல எழுத்தாளனுக்கு ஈடாக வைத்துப் பார்ப்பேன். கலந்துரையாடலில் கலந்துகொண்டவர்கள் சிலர் எழுத்தாளர்கள், பலர் முதிர்ந்த வாசகர்கள். கணேஷ் பாபு, இராஜ கணேஷ், பிரேமா மகாலிங்கம், அழகுநிலா, சூர்ய ரத்னா, ஜெயந்தி சங்கர், பாலு மணிமாரன் என நீண்ட பட்டியலைச் சொல்ல முடியும். இரண்டே நாளில் பெயர்கள் நினைவில் கொள்ளும் அளவுக்கு என் மூளை கொள்ளளவு சிறியதே. ஆனாலும் சிலரின் கூர்மையான வினாக்கள், அபிப்பிராயங்களை வைத்தே அவர்களின் ஆற்றலுக்கு uyஉரிய இடத்தைத் தரவேண்டும். அவர்கள் தேர்ந்த எழுத்தாளருக்கு ஈடான வாசகர்கள். எழுத்தாளனின் ஆளுமையைச் சோதிக்கும் சோதனைக் குழாய்கள். அவர்களின் தேடல் இல்லையென்றால் படைப்பாளனின் ஆளுமை வளராது அல்லவா? நான்கு பதினைந்து வயதையொத்த மாணவர்களின் வினாக்கள் புருவத்தை உயர்த்தச் செய்தன. ஒரு மாணவி தொழிநுட்ப வளர்ச்சி ஏடுகளை (நூல்களை) இல்லாமல் ஆக்கிவிடுமே என்ற கவலையை முன்வைத்தார். நியாயமான கவலை. ஆனால் அதற்கான மாற்று உபாயம் வந்துகொண்டே இருக்கிறது. கல்வெட்டுகளில் பதிவான சங்ககால இலக்கியத்தை மின்னூலாக ஆக்கி நிலைக்கச்செய்யும் தொழில் நுட்பத்தை வரவேற்காமல் இருக்க முடியுமா? இயற்கையின் சுழற்சி விதி ஒன்றை இழந்து பிறிதொன்றை உருவாக்கும் சக்தி கொண்டத்துதானே! அஞ்சத் தேவை இல்லை. என்று பதில் சொன்னேன். ஆனால் கைகளில் புத்தக ஸ்பரிசம் இல்லாமல் வாசிக்கும் நிலை ஒரு பேரிழப்புதான். என் போன்றவர்கள் புத்தகத்தைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு வாசிப்பதை பெரிதும் விரும்புகிறோம். மடிக் கணினி போல அது தொடையில் சூடேற்றுவதில்லை!!
முதல் நாள் கலந்துரையாடல் அங்கம் ஒரு நிறைவை எய்தியவுடன் பாலு எங்களை வெளியே உணவருந்த அழைத்துச் சென்றார். வித்யாசகரின் நீண்ட நாள் நண்பர் வேலுவும் இணைந்துகொண்டார். அவர் மலேசிய சிங்கப்பூருக்கான தொடர்பை விடாமல் வைத்திருக்கும் இரு நாட்டு குடியுரிமை பெற்றவர். உணவுமேசையில் இலக்கைய சர்ச்சை சில மணி நேரம் நீண்டது. எங்களை விடுதிக்கு டேக்ஸி ஏற்றிவிட்டுத்தான் பாலு வீடு திரும்பினார். இன்று காலை சிங்கை தமிழ் முரசில் வெளியான கலந்துரையாடல் செய்தியை பாலு அனுப்பிவைத்திருந்தார்.
சிங்கப்பூர் தமிழ் முரசில் வெளியான கலந்துரையாடல் செய்தி நாளை தொடரும்..... |
Comments