மீண்டும் மலேசியா திரும்பு நாள் அன்று (26.12.2012.)
எங்கள் பயண நேரம் காலை மணி 11.00 என்றுதான் ஏர் ஏசியா தொடக்கத்தில் கொடுத்திருந்தது. ஆனால் பயணம் செய்ய இரண்டு வாரத்துக்கு முன்னர் அதனை பின்னிரவு மணி 1.00 தள்ளி வைத்துவிட்டது. ஏர் ஏசியா அடிக்கடி செய்யும் கோளாறு இது. இதற்கு கேள்வி முறையெல்லாம் கிடையாது. பயணச்சீட்டு சட்டதிட்டத்தில் அப்படித்தான் உள்ளது!
விடுதி அறைகள் முன்னமேயே பதிவு செய்து விட்டாதால்.. மேலும் ஒரு நாளைக்கு நீட்டித்தாக வேண்டும். ஒவ்வொரு அறையும் மலேசிய ரிங்கிட் 850.00. ஏர் ஏசிய செய்த தள்ளிவைப்பு எங்கள் பணத்துக்கு வைத்த கொல்லி வைப்பு!
என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்த பிறகு அன்றைக்கு மேலும் ஒரு இடத்தைப் பார்க்கலாம் என்று முடிவெடுத்தோம். ஆனால் வெகு தூரம் உள்ள இடத்தையே பரிந்துரை செய்தார் மைக்கல். அதற்கான கட்டணமும் அதிகம்.குளிர்ப்பபனி மெலும் கனத்திருந்தது. சாலையோ வழுக்கும். தாமதமானால் விமானத்தைப் பிடிக்கமுடியாது. என்ன செய்யலாம்?
என்னையும் என் மனைவி மகள், ஒரு மருமகளை விடுதியில் ஓர் அறையில் விட்டு விட்டு மற்ற அனைவரும் பனிச்சருக்கு விளையாட்டுக்கு போவதாய் இறுதி முடிவெடுத்தனர். எல்லாப் பைகளும் ஓர் அறைக்குள் சேர்க்கப் பட்டது. திட்டமிட்டபடி பனிச்சறுக்குக்குக் கிளம்பிவிட்டது ஒரு பகுதி. எனக்கு அன்றைக்கான் பகலுணவு ஏற்பாடு செய்யவேண்டுமென்ற பணி.
பனிச்சறுக்கு விளையாட்டுத் தளத்துக்குப் போவற்கு அவர்கள் விதித்த கட்டணம் 1500 மல்லேசிய ரிங்கிட். நாங்கள் ஐந்து நட்சத்திர விடுதியில் தங்கியதால் இந்த மொய்- ! உள்ளபடியே அவ்வளவு செலவாகாது. அவ்வளவும திட்டமிடாத செலவு.
முன்னர் ஒருமுறை ' மார்க்கெட்டுக்கு' செல்லவேண்டுமென்று கேட்டதற்கும் வேன் ஓட்டுனர் 1000 ரிங்கிட் கேட்டார். இத்தனைக்கும் அது பெய்ஜிங் மாநகரத்திதான் இருந்தது. அதற்கு ஏன் இந்த அளவுக்குப் பணம்? கொஞ்சம் அறிவுப்பூரவ்மாகச் சிந்தித்தாலே போது.. இது வேன் ஓட்டுனர் நமக்கு வைக்கும் மொய் என்று.(மார்க்கெட்டில் எல்லா பொருட்களும் கிடைக்கும். குறிப்பாகத் துணிமணி வகையறாக்கள். சுற்றுப்பயண நிரலில் மர்க்கெட் போவது பற்றிய விபரங்கள் இல்லை ஏனெனில் அது சுற்றுப்பயணிகள் எல்லோரும் விரும்பிப் போகக்கூடிய இடம்.அங்கே போவதற்குக் கட்டணம் விதிக்கவேண்டுமென்பதே அவர்களின் உள்நோக்கம், )
பயணக்கட்டணத்தைக் கேட்டவுடன் எனக்குத்தலை சுற்றியது, நாம் டேக்சியில் போகலாம் என்றேன். உடனே மைக்கல் ஓட்டுனரிடம் பேசி 600 ரிங்கிட் கொடுத்தால் போதுமென்று பேரம் பேச ஆரம்ப்பித்துவிட்டான். என்ன தில்லு முல்லு பாருங்கள். டேக்சியில் போனால் அவன் எங்கே கொண்டுபோகிறான் என்றெல்லாம் நமக்குக் தெரியாது , பேசாமல் 600 ரிங்கிட் கொடுத்துப் போய்விடலாம் என்றான் மகன். இத்தனைக்கும் நாங்கள் வாங்கிய துணிமணி 500ஐக் கூட எட்டவில்லை. நான் விடுதி திரும்பிய பிறகு ஒரு விடுதிப் பணிப்பெண்ணிடம் கேட்டேன் மார்க்கெட்டுக்கு டெக்சியில் போக எவ்வளவு வருமென்று. அவள் வெறும் 30 யுவான் வருமென்றாள் . நம் பணம் 15 ரிங்கிட்.ஓட்டுனர் அப்படி கழுத்தறுத்தான். இல்லை இல்லை அறுக்கச் சொல்லி கழுத்தை நீட்டினார்கள்!
மார்க்கெட்டில் ஆங்கிலம் பிரஞ்ச் ஜப்பான் போன்ற மொழிகள் பேசும் அங்காடி வனிகர்கள் இருக்கிறார்கள். ஓரிடத்தில் மலாய்க்காரர்களோடு மலாயில் பேசிய சீன வியாபாரியையும் பார்த்தேன் சரளமாக. ஆங்கிலத்தை எல்லா வணிகர்களும் பேசுகிறார்கள் மார்க்கெட்டில்.
காலை உணவுக்குப் பிறகு நாங்கள் ஒரு அறைக்குள் சங்கமானோம்.
பனிச்சறுக்கு விளையாட்டுக்குப் போனவர்கள் இரவு மணி 9,00த்தான் வந்து சேர்ந்தார்கள்.
இரவு உணவெடுத்துவிட்டு 10.30 மணிவாக்கில் விமான நிலையம் புறப்பட்டோம்.
இடையில் என் மகன் பனிச்சறுக்கு விளையாடிவிட்டு வந்தபோது 600 ரிங்கிட் கேமராவை மறந்து வந்து விட்டது தெரிந்தது. மைக்கலுக்குத் தெரிந்த ஒரு டேக்சிக் காரனிடம் கேமராவைக் கொண்டுவரச்சொல்லி பெற்றுக்கொண்ட்டோம். கேமரா கிடைத்திருக்கவில்லையென்றால் இங்கே படங்களைப் பதிவு செய்திருக்க முடியாது.
1.00 மணிவாக்கில் விமானத்தில் அமர்ந்ததும். விமானம் ஒரு மணிநேரம் நகரவில்லை. 2,20க்குத்தான் கிளம்பியது. வானிலக் கோளாறு என்றார்கள்.
காலை மணி 9.00க்கு விமானம் மலேசிய எல்லையைப் பிடித்ததும் எனக்கும் உடல் ஆரோக்கியக் குறைவு உண்டானது. அது நான்கு நாட்கள் நீடித்தது.
சிதோஷன நிலை மாற்றம்தான் காரணம்!
அப்பாடா ... முடிஞ்சி!
(இந்தப் பதிவுகளுக்கு ஒவ்வொரு முறையும் தவறாமல் கருத்துரைத்து ஊக்குவித்த என் அன்புச் சகோதரி விஜி விஜயலெட்சுமிக்கு என் மனமார்ந்த நன்றி.)
Comments
வணக்கம். நன்றி.