4. சீனப் பெருஞ்சுவரை நோக்கி ஒரு பயணம்

        4. மறுநாள் காலையில் சீனப் பூமியைப் பார்க்க எப்படி இருக்கும் என்ற ஆர்வம்

மிகுந்திருந்தது. புது மண், புது காற்று ,புது சூழல், ஆர்வத்தைத் தூண்டியது.

ஆனால் பழக்கப்பட்ட அதே மஞ்சள்   நிற மனிதர்கள்.

அதிகாலையில் பத்துக்கெல்லாம்   எழுந்துவிட்டோம். பதினோரு

 மணிக்கு மேல் காலை உணவு  உண்ண முடியாது என்பதால்

அப்படி 'வெள்ளனெ' எழுந்துவிட வேண்டியிருந்தது. சீன உணவு வகை உலகப்

புகழ் பெற்றது. அதிலும் 'டிம் சம்' என்ற பலகார உணவை ஒரு கை

பார்க்கவேண்டி நா துடித்தது. என் மகன் தான் ஈப்போவில் ஒரு முறை அந்த

உணவை அறிமுகப் படுத்தினான். அதிலிருந்து அதன் மேல் ஒரு தனியாத

மோகம்.  எல்லாரையும் கதவைத் தட்டி எழுப்பிவிட்டு கீழ் தளத்துக்கு

வந்தோம். ஒரு சிலரே அங்கே இருந்தனர். குறிப்பாக ஐரோப்பியர்கள்.

சீனர்கள் சுறுசுறுப்புக்கு பேர் போனவர்கள். பதினோரு மணிக்குள் பகல்

உணவுக்கு தயாராகி விடுவார்கள் அல்லவா? உணவுதானே அவர்களுக்கு

வாழ்க்கையே! இன்றைக்கும் சீனர்களை நாம் சந்திக்கும்போது , அது எந்த

நேரமாக இருந்தாலும் ''சாப்பிட்டு விட்டாயா?" என்றுதான் நலம்

விசாரிப்பார்கள்.

எல்லாரும்  இறங்கி வந்துவிட்டார்கள். என் கடைக்குட்டி  பையனும் அவன்

குடும்பத்தாரையும் காணோம். பன்னிரண்டாவது மாடிக்குப் போய் அவன்

அறைக் கதவைத் தட்டினால் என் செல்லம் அசதியில்

தூங்கிக்கொண்டிருந்தது.

காலை உணவை அவர்கள் அன்று எடுக்க முடியவில்லை. வேஸ்ட்தான்.

நான் சொன்ன டிம் சம் உணவு வகை இருந்தது. ஆனால் மாறு வேசத்தில்தான்.

அங்கே டிம் சம் என்று எழுதப் பட்டிருந்ததே தவிர நான் பார்த்த வடிவத்தில்

இல்லை. இட்லியை விடச் சிறயதாய், பல வண்ணங்களில் இருந்தது. கலி

போன்ற  கருப்பாக ஒரு கோழி முட்டை சைசில் இருந்தது. சரி வடிவம் தான்

வேறு. சுவை ஒன்றுதானே என்று சாப்பிட்டுப் பார்த்தால் ஈப்போ சுவையைக்

காணோம்.   உணவை உண்ணும் வகையும் முக்கியமல்லவா?    

வேறு                                            உணவு வகையைச் சாப்பிட வேண்டியதாயிற்று. பரவாயில்லை . வைக்கப்பட்டிருந்த

பல வகை உணவுகள் பார்த்தாவது திருப்தியடைய வேண்டி இருந்தது.

என்

பேரன் கேப்பச்சினா காப்பி கொண்டு வந்து வைத்தான். உயர்தர காப்பி வகை,

நல்ல சுவை. "இன்னொன்னு கலக்கிட்டு வாடா," என்று சொன்னேன். அவன்

கலக்குவதுபோல நாமும் நாளைக்கு கலக்கிக் குடிக்கலாம் என்று எட்டி

இருந்து பார்த்தேன். "எப்படிக் கலக்கின?" என்று இந்த வயதில் அவனைக்

கேட்பது கௌரவக் குறச்சலாகிவிடுமே. தாத்தாதாவுக்கு ஒன்னுமே தெரியாது

உலகமே புரியாது என்று சொல்பவனிடம் கேப்பசினா கலக்கச் சொல்லித்தர

கேட்கலாமா? நெலம மோசமாயிடும்! சில சமயங்களில் கணினி சார்ந்த

விசயங்களைப் பேரப்பிள்ளைகளிடம் கேட்டே தெரிந்து 

கொள்ளவேண்டியுள்ளது.

"இது செய்யத் தெரிமாடா ஒனக்கு.. செய் பாப்பம்." என்று ஒரு கெத்தா உடல்

செருக்கைக் காட்டி உளவியல் தனமாகத்தான் அணுக வேண்டியுள்ளது. 

பேரப்பிளைகள நாம் கையாண்ட உளவியலைத் தோற்கடிக்கும் வண்ணம்.

செய்து காட்டிவிட்டு," என்னா தாத்தா இவ்ளோ சின்னாங்கா இருக்கு, இது கூட

தெரிலங்கிறீஙக," என்று நம் 'தலையில் தட்டி' விட்டுப் போய்விடுவார்கள்.

என்னா பண்றது கணினி யுகம் ஒங்கயுகமில்லியா? பழி வாங்கலாம்னா

எங்களுக்குன்னு எங்க இருக்கு யுகம் இனிமே? விடுடா... இனிமே கவலப் பட்டு

ஆவப்போறது ஒன்னுமில்ல!

    மைக்கல் லோபியில் காத்துக் கொண்டிருந்தார். வெளியே குளிர் -ஏழு

என்றார். நல்ல வேளையாக வெயில் அடிக்கிறது..காற்று கம்மி என்றார்.

காற்றடித்தால் குளிர் முகத்தில் ஈரமில்லாமல் வந்து அறையும் என்றார்.

நேற்று இரவு அதன் வெள்ளோட்டத்தை அறிந்தே இருந்தோம்.

இன்றைக்கு நாம் பாண்டா உயிர்காட்சி சாலைக்குப் போகலாம் என்றார். உடல்

மறைக்க மறைக்க குளிராடையை அணிந்து கொள்ளுங்கள். கையுறை

காதுகளையும் கண்டிப்பாய் அணிந்துகொள்ளும்படி கட்டளையிட்டார்.

வெளியே வேனில் ஏறும்போதே குளிரின் ஊடுறுவல் மேனியை

கூசச்செய்தது.  முகத்தில் திறந்த  இடங்களிலெல்லாம் ஊசி முனை கொண்டு

குத்துவது போலிருந்தது.

பெய்ஜிங் நீயூ யோர்க் மாதிரி இருக்கிறது என்று சொன்னான் என் பெரிய

பையன். அவன் பத்தாண்டுக்கு முன்னர் இங்கே வந்ததற்கும் இப்போதைக்கும்

மிக விரைவான முன்னேற்றம் அடைந்ததைச் சொன்னான். 2008ல் நடந்த சீனா

ஒலிம்பிக் போட்டிகள் பெய்ஜிங்கை பேய் வேகத்தில் மாற்றிவிட்டிருக்கிறது.

சீரான சாலைப் போக்கு வரத்து.. வானைக் குத்திக் கிழிக்கப் போகிறேன் என்று

அச்சுறுத்தும் கட்டங்கள். குளிரைப் பொருட் படுத்தாத விரையும் சுறு

சுறுப்பான மஞ்சள் கால்கள் எனக் காலையிலேயே பெய்ஜிங் களைகட்டி

இருந்தது. வேனின் ஹீட்டர் மீண்டும் மிதமான சூழலைத் தந்தது. இப்போது

                            பனி படர்ந்து திமிறி நிற்கும் பெய்ஜிங் சாலை


வேன் பாண்டா உயிர் காட்சி சாலைக்கு நகர்ந்தது. ...

தொடரும்